Niks te zuiken
Tunnies ston op t keukentrappie onder d’ol dikke appelboom. Mit ain haand huil e zok vast aan n dikke takke, d’aander haar e boven d’ogen. De zunne ston leeg en scheen hom liek in t gezicht. Op dak van t huus zong n merel zien mooiste zummeroavendlaid. Boven de gresbakke vlak onder dakgeude van t schuurtje klonk t iemende hoge zoemen van honderden neefies.
“Mor edelachtboare, ik kon ja nait aans! Dij wichtertjes kwammen ja zo mor tou dat dampie uutsoezen!”
In de verte klonk t ainteunege, wat weemoudege roupen van n koekoek. Hai verzedde zok even, t trappie wiebelde wat hinneweer.
“Joa, mor wat haar ik din doun mouten? t Was, of dij ol man, of dij vaar wichtertjes. Remmen allenneg was nait genog west, mit twinteg tön op de woagen!”
De schorre, haarde roup van n fezanthoane, vlak achter d’sloot in Nieboer zien eerabbelkaambe. n Ploatse wieder klonk t antwoord van de konkerentie.
“Ik wait zulf ook wel, edelachtboare dat ik niks op dij linker weghelfte te zuiken haar. En ik vin t hail aarg van dij ol man, mor as ik nait uutweken haar, wazzen der nou vaar schoulkinder dood west in ploats van dij aarme man.”
Zien toentje lag der schier bie. Hai haar vannommerdag alles nog even schovveld. En de toppen wazzen ook uut de waalze bonen. Hai haar op summegen wat loes vonden.
“n Haalf joar veurwoardelk èn mien riebewies n joar kwiet?! En woar zel ik din van leven? Dat riebewies is mien waark hur, as je t nog nait deur haren.”
“Tunniééééés!~ k Heb kovvie kloar hur!” klonk Minoa heur stem uut d’achterdeure.
“Jo, kom der zo aan!” Uut t knienhok klonk t rovveln van poten dij tegen d’achterschot aansluigen. Meneer haar der zin in zo te heuren.
“As ik joe goud begriep, edelachtboare, willen ie mie dus stravven, omdat ik in stee van vaar jonge wichter n ol man doodreden heb? Ik mout mie aan de wet holden, net zo goud as elk aander. Ook as dat touvalleg de dood van vaar kinder vereurzoakt?”
Hai keek noar boven. n Klain helder glinsternd puntje trok n lange widde streebe in de locht.
“Oh, dat is nait zeker, dat ze doodgoan wazzen? Nou edelachtboare, ik kin joe verzekern, dat as der n auto mit twinteg tön bieten over joe hinrolt, ze joe mit n plemuurmessie van de weg òfkraaben kinnen.”
Der stak wat wind op. t Trappie wiebelde vannijs, wat slimmer dizze moal.
“Ie vinden t nait paazend om flaauwe grappies te moaken? En mie stravve geven veur wat ter veurvalen is, is zeker gain flaauw grappie? Ie goan joen gang mor, hur. Dou wat joe leerd is, dat dou ik ook. As ik weer zokswat mitmoak, dou ik t zulfde weer. Mor ja, dat haren ie zulf ook ja vot wel in de goaten. doarom kin ik t riebewies ja inlevern.”
t Begon nou echt goud te waaien. Hai luit de takke lös, en ston keerzeliek op t trappie. Wachtend op de volgende rukwind, dij hom mitnemen zol. “Tunnies, kom nou, ik heb al inschonken. Strakkies foeterst weer dast kolde kovvie hest!”
De edelachtboare rechter De Wit trok verboasd zien wenkbraauwen op. Antonius Broekema, zelfmoord, ston der in t berichie dat op zien bureau lag. Wat zol dij nou den dreven hebben om zok op te hangen? Mor ja, hai haar t vot wel deur had, dat ter meer mit dij man loos west was, as dast op t eerste gezicht zeggen zolst. Dij het dus wel deur had dat e gehail en aal terecht zien stravve kregen haar.
Hai haar e hom ook ja duchteg de woarhaid verteld.
Wat zol t ook n boudel wezen as e alle sneue verhoalen dij de verdachten hom veurspaigelden mor veur zuide kouke aannemen zol. De edelachtboare rechter de Wit luit zok even achterover zakken in zien stoule en trommelde met zien vingers op zien braid bemeten buuk.
Joa, n beetje minsenkennis haar e nog wel…..
