Nije wereldburger
Van t veurjoar kreeg vraauw van onze jongste klaaindochter n vogelhuuske op heur verjoardag. Wie vonden dat hail laif, ze haar t hokje zulf moakt op school. Zie haar der hail wat tied aan besteed en meester haar heur der n 8 op geven. Gain wonder dat opa opdracht kreeg t hokje doadelk op te hangen. Nou is dat bie ons nait zo makkelk. Wie wonen op d’eerste verdaipen van n gebaauw. Wie hebben wel n terras, mor ale grotere spullen dij n mens òf en tou bruken mout, stonden beneden in ons schuurtje. Afijn, ik klonter dus noar beneden om keukentrappe op te hoalen. Boormesien heb ik in kaaste liggen in keuken. t Wicht zee dat t hokje vaaileg hangen mos, dus mout er n stevege schroeve in mure. Noa n tiedje hong t hokje zoas hai hangen mos. Nou mor òfwachten of der laifhebberij veur was. Op n waarme veurjoarsmörgen zaten vraauw en ik op ons terras kovvie te drinken. Opains zegt vraauw: “Most ais kieken, wie hebben bezuik.” En woarachteg, dou kreeg ik t in de goaten. n Koolmeeske, of waren t er twije, dat wait ik nou nog nait zeker, vlogen òf en aan noar ons nij hokje. Elke keer kwamen ze aanvlaigen mit n bek vol bouwmaterioal. Zai vlogen bie ons langs, zo te zain zunder angst. Al gaauw was t de gewoonste zoak dat de meeskes aanwezeg waren. Wie waren brandnijsgiereg wat der verder gebeuren zol.
Tied verstreek en wie gingen n dag of wat aan raaize, omdat al zo laank mooi weer was. Dag noadat we weer in hoes waren, zaten wie as gewoonlek op terras. t Weer was de haile tied meroakels goud bleven en wie mozzen onze bloumen op terras elke dag wotter geven. t Wol mor nait regen. Vraauw zegt: “Wie mouten neudeg wotter hebben, want overal liggen al dreuge bloarn”.
“Hest geliek”, zee ik en mits kiek ik noar tegels. Ik docht dat ik n blad liggen zag, mor was nait zeker. Dou ik beter keek, was t gain blad. Het was n klaain vogeltje. Kerel, wat was ik verboasd. t Daaiertje was nait groter as drij centimeter. Veurzichteg pakte ik hom op en bekeek hom ais goud. Hai zat al goud in de veren en trol as n ruske, van angst neem ik aan. Mit dit weer kon t volgens mie nait van kolle wezen.. Bliekboar was hai bie de eerste vlaigoefeningen verongelukt en op tegels terechte kommen. Gelokkeg waren der hier gain katten. Hai haar mazzel had. Vol bewondern veur zo wat klaains hebben wie baaide n tiedje noar hom keken. Mor goud dat wie op tied trogge waren van ons oetstapke, aans was t minder mit hom òflopen. Wat dou je in zo n geval? t Ainegste wat ik doun kon, was t daaiertje weer in t nust leggen.
Ik dus weer noar beneden om trappe op te hoalen. Veurzichteg heb ik hom op raand van t gatje zet en alsof hai direkt deur haar dat hai doar thuusheurde, wupte hai zulf noar beneden, t nust in. Nou was t n kwestie van òfwachten of de olders ook weer kwamen om hom te vouern. Laank huifden wie nait te wachten, al gaauw begon t gevlaig hinneweer vannijs. Drij doage loater kwam der n klain kopke oet t hokje kieken en ging onze nije wereldburger op raand van t gatje zitten. Zulfverzekerd keek hai om zok tou. t Was net of hai ons even touknikte, zo vuilden wie dat.
Hai fladderde mit zien vleugeltjes, drentelde op zien dunne pootjes, nam n aanloop en vloog vot.
Wie hebben ons n glaske wien inschonken.
Op de goie oafloop.
