Nije stofzoeger

Wat zol n mens tegenwoordeg wezen zunder stofzoeger. Zo’n smieteg geval dij mit gemak de krummels opzoegt dij joen hoesgenoten valen loaten. Want zulf overkomt joe dat nait ja.
d Aanderen moaken de rommel en wie mouten het weer schoonmoaken.
t Is toch ongeliek verdaild in de wereld.

Ons eerste was een Miele. “Miele er is geen betere,” heurden wie aaltied in de recloame, mor veur ons gold, “Miele er is geen slechtere.” Wie hem nog noeit zo’n stok verdrait had as van dat ding.
Alles wat der mor stokkend kon goan, ging ook kepot. Hai rabbelde der over en hing van plakbaand in mekoar. Aiglieks was e wel n zielepoot, hai kon mie zo verdraiteg aankieken as e weer wat broken haar.
Net of e zeggen wol, “ik kin der ook ja niks aan doun.”

Mor op n middag kwam der n grote knal, der kwam flink wat rook oet en t was doan. k Heb nog noeit mit zoveul laifde n ding wegsmeten.
Vot der mit, ik wol hom nait meer zain.
Noar de winkel tou veur n nije. “Kijk,” zee t meidje in de winkel, “als u een goede stofzuiger wilt hebben, dan neemt u een Miele.”
“Proat mie der nait van,” ruip ik. “Ik kin gain Miele meer zain.”
Mor ze bleef deurdrammen en wol ons toch weer n Miele aansmeren. “Wie smeren hom,” zee ik tegen Kees, en we bin gaauw de winkel oetgoan.

De aander dag bin we noar stad noar de hoesholdbeurs goan, doar waren ook stofzoegers te koop. n Oardege man huilp ons en zo kwamen wie mit n nije grieze stofzoeger thoes.
t Was n haile beste, n vrundelk ding dat veule joaren ons hoes schier holden het.
Mor verleden joar begon hai wat krakkemikkeg te worden. Hai was ook al flink bejoard dus het was n keer te verwachten. Noa n zetje bluis hai zien leste oam oet en wie hem zulfs even n troantje om hom loaten.
“k Wil geern net zo aine weer hemmen,” zee ik tegen Kees.
k Bin geliek op internet goan zuiken noar t adres van de firma. Dij zat aargens in t midden van t laand.

“Wie moaken der n mooie dag van,” zee Kees en zo gingen wie de aander dag op stap. t Regende dat t goot dus van n mooie dag was gain sproake meer, mor der lag veul rommel in hoes, dus oetstellen kon ook nait. Der mos weer zoegd worden.
Deurnat kwamen wie bie de zoak aan, mor n lekkere kop kovvie muik veul goud.

“Hier staan de nieuwe modellen,” zee n vrundelke kerel, en hai wees n mooie rode stofzoeger aan. Nou bin k aaltied al gek op rood west, dus k was in ainmoal verslingerd aan dat ding.
Hai zag der t zulfde oet as ons olle, dus t mos ja wel goud wezen.
“Er zit een langer snoer aan,” zee de man. “Kunt u makkelijker over al bijkomen.”
“Pak mor in,” zee ik. En zo kwamen wie soavends weer thoes mit ons nije aanwinst.

Hai dee t goud, best wel, mor dat laangere snoer was n maal ding, dit snoer kon nait oprollen vanbinnen en lag as n grode bundel taauw bie t apperoat.
As je der laangs laipen stak der voak n litse oet woar joen voute zou geniepeg achter bleef hoaken.
Nee t is n vernienege bruier van de aandere. Dat was n gemoudelek geval, mor dizze mouten we goud noar de ogen kieken.
Ook is hai wat lui, as we twij keer zogen hebben, wil hai al leegmoakt worden, aanders dut hai het nait meer. Hai het n haile grote moage, mor wil allinneg mor waarken as zien lief leeg is.
Wie kin hom zo leegkiepern boeten, mor twij keer in de week wordt toch aal te gek. Der zit din nog mor n haandjevol rommel in.
Hai het n schiere rooie kleur, mor aigenlieks wil dat in ons geval zeggen, “gevoar.” Ik bin nog aaltied gek op rood, mor dizze is toch nait zo’n succes.

Veur straf heb k hom aachter in kaaste zet, misschain dat hai zien leven nog een keer beterd. Mor hai kikt mie voak hail niedeg aan, zol hai t nait noar t zin hebben in t hoge noorden?
k Hoop dat e gaauw kepot gaait, mor as hai net zo staark is as zien veurganger din stoan ons nog veule joaren mit t rooie monster te wachten.