Nije Daans

Der bennen altied mensen dai last hebben van vervelende baisten zoas wepsen en altied as je ze nait gebruken ken.
In wiek woor ik woon, in Warmoestroade op ain van de stainen trappen bie nummer 31a, k mainde bie Mevrouw Helder, mos k een keer anbellen, net op dat moment vaalt mie wat bie de kroage in.
k Kiek verschrikt omhoog, boven mie was een licht, een glasploade noar het dak tou. Der zat n gat in en door deur hen zag k allemoal wespen, dus mos dat bie mie in de nekke ook vast een wesp wezen.

Ik docht nait lang noa en begon as een verwilderde overal te griepen, mor je wait hou dat goat, je griept overal, mor net nait woor t zit.
Linker aarm over de rechter scholder, rechter aarm over de linker scholder, onder de aarms langs, andere kant enzowat.
Dat ging allemoal nog al vlug, zo vlug dat veur aine dai nait wis wat t er an de hand was, n vremde vertonen moz wezen.
Vanzulf op dat moment dee vrouw Helder de deure open en ston verboasd te kieken.
Ze wis nait wat ze der an haar, vruig toen mor of ik op dansles zat en of t messchain nije daans was.
En of ik hier an t oefenen was.
Ik bleef deur schoedelen en griepen, wat kon moi op dat moment vrouw Helder nou schelen, die wesp mos der oet.

Ze bleef deurgoan, “k heb al veul daansen zain mor dizze ken ik nog nait.”
k Heurde heur helemoal nait meer, t wer mie te gek, trok het boezeroen boven de boksem en t hemd der achteran, t heule spul omhoog en zo heb ik de wepse der oet vallen loaten.

Wat was dat een opluchten. t Was gelukkeg goud oflopen.
Vrouw Helder was door nait zo zeker van want dai haar, op het moment dat ik heule spul boven de boksem trok, zug snel terugtrokken achter de deure, die ze met n klap dichtsmeten haar.
Ze ston nou achter t roampie te loeren wat of der gebeuren ging.

Ze wis ja nait da’k op jacht was noar die wepse, docht zeker an wat aans.