Nemedh is zien noam

Hai zit veur t roam, kikt noar boeten. Snij vaalt omdeel as widde meel. Nemedh zigt t nait. Zien denk is bie hail aans wat, zien laand, zien volk, zo wied vot, doch ook weer stoefbie. n Schier laand, as kiend struunde hai deur baargen. In wodder doeken, mit zien kammeroadjes, din mit n vis der oetkommen. Dat was nog ais n tied. Nou zit hai hier, in Nederlaand, zien noam is asielzuiker, mit n nummer, woonderij haar hai ja mit n haile kobbel lu, dij hai nait kon.
Pa en moeke wazzen nait riek, mor aaid weer zat worren. Moeke mouk wel lekker eten, proekseln, aal maank nander. Boomstronken lagen stoef bie, der kon zo n vuurke worren moakt. Pa haar n bult bokken en geiten, woar hai baargen mit introk. Gounent werden op maarkt verbatst, veur eten of geld. Pa kwam ook wel ais thoes mit n schaitding.
Nemedh zaag zukzulf in dat klaine schoultje zitten, woar n man heur wat lezen en schrieven leerde. t Was n schiere tied west, n tied van vree, laifde, geluk. Dat was zien laand, woar hai wènsteg noar was.
Eerlieks woar, hai haar noeit aan zien pa wat vernomen, dat t nait meroakel gong. Din ging hai baargen in, woarom dat wis moeke nait. Moeke muik zok doar zörgen om, want pa bleef aal voaker vot en laanger, doagen laank kwam hai nait thoes. Mor ja, zien pa was boas, as dij wat zee, din was der gain hollen meer aan, gain minsk duurfde wat te zeggen. Zo mor op n dag mozzen zai vot, moeke haar wat klaaier in puten stopt. Staarke manlu haren lopen te bèlken, votmoaken, opjakkern, mit schaiterij der bie. Hai haar moeke stief bie haand vaast, trilde as n roep, zo baang was e. Zien haand was wis blaauw west van t kniepen. Doagen laank lopen deur baargen, gain eten, sikkoms gain drinken. In n kaamp waren zai aanbelaand, doar bleven zai mit heur baaident. Zien pa haar hai noeit weer zain. Dij was aan t schaiten, zee moeke.
Wiswoar haar hai ook oorlogje speulen doan, mit zien kammeroadjes. Stokken en stainen soezen jongs om kop, mor dat is speulen, as kind haar ie dat ja nait deur. Nemedh haar t ook in t echt zain, minsken dood op stoat, zo moar klapboem, doar lagen zai. Apmoal dode lu, woar kommen zai wel vot?
In dij kaamp wast nait best, nander hazzens inhouwen, kinner sloagen, over grond hin tongeln, zokswat is ja èlks dag roak. Moeke was verdraiteg, voak was zai aan t grienen. “Wie goan vot”, zee moeke wel ais, mor woar hìn? n Poar joar haren zai doar touhollen, moeke en hai. Dou moal n kerel bie hom kommen dee, n bek as n biel, hai mos mit, geweer in nek, votwezen.

Echt oorlogje speulen, hai was krekt 15 joar. Wat wis hai doar ook vanòf? Dood en kribberij, dat kin toch nait? n Kind was e ja nog, kindsoldoat dat was e. Nemedh dut zien haanden veur t gezicht, dikke troanen glieden omdeel. Minsken kon hai ja nait dood schaiten, hai kon t nait. Zol hai in baargen zok beziedjen goan? Dag kwam dat hai gong vluchten, vot ween, vot van dood en schaiterij. Hou laank was hai onnerweegs west, tied is e kwiet roakt. Niksnaks was der ja, leven dee hai van fruit, wodder oet n voel stroomke, sloapen in open lucht, mit aal gevoar. Soldoaten haren hom vonnen, noar ain of aander tentekaamp was hai brocht, eten, drinken, aal was doar. n Dokter haar hom schaauwd. Veul loader in n vlaigtuug. Nederlaand, doar is e nou. Laand van melk en hunneg, vergeet t mor. t Is aal zo aans. Eten, toal, proaterij aal zo dag en deur, zien geleuf, woar is hai allinneg? Naargens n stee om te bidden.
Minsken waren oareg, doar nait van, din kwam ain din aander. Mit zien pampieren gong t ook nait goud, Nemedh is verdraiteg, hou mout t wieder, hai snokt t oet. Dij braifkes doar kin hai ja nait zunner. t Zel aal woarhaid weden, mor veur hom din? n Vraauw geft hom toalles, t was goud veur hom, zee zai.
Nemedh gait ais stoan. Kiek ais aan, meel vaalt oet lucht, och joa, dat is ja snij. Minsken lopen hier mor zo over wodder, n Godswonder was dat ja. k Paas nait in dit laand, wiswoar nait. Nait in ons stroatje n Nemedh, wel din ook. Stoef bie is t wel. Nemedh vuilt zok kold van binnen, van boeten. Din dij hoezen, zo groot as dij wazzen. Zoveul Nemedhs leven hier in ons pervinsie, woar din ook. d’Haile wereld zit der ja vol mit. Deur van dit verhoal loaten wie open, meschains is der nog wel ais n sleudel dij doar op paast. Mor dat kin wel ais hail laank duren, wie zellen aan Nemedh blieven dìnken, elks op zien aigen menaaier.