Naantko en Lieske kriegen nije buren
Der wuir al veul over roddelt in t dörp.
Weer n stel westerlingen, wat zuiken zai hier?
Wat ducht die! Goudkope hoezen!
Goudkoop? Man, zai binnen ja nait te betoalen! En mit dij euro is t er ook nait beter op worden.
Drij april kwam verhoeswoagen. n Stel groten, drij kinder, vaaier honden en ook nog n poar katten. Doar kinwe mit veuroet!
“Goeden morgen, mogen we ons even voorstellen? Wij zijn de nieuwe buren. Jaap Westers, Lia Westers en onze kinderen; Rob, Michael en Wendy.”
“Oh… wie binnen Naantko en Lieske Blokziel.”
“Ja, ja, nou we moeten maar gauw uitpakken want de weerman voorspelt regen.”
“Hier nait”
“Wat zegt U?”
“Mien man denkt dat het hier wel mee zal vaalen, meesttijds koomen wij er goed af hier”
“Oh?”
n Goie moand loater stait Lieske t wasgoud op te hangen en zugt ze buurvraauw achter t hoes.
“Moi.”, ropt ze, as taiken dat ze heur zain het.
“Ja, mooi he?” antwoord Lia, die denkt dat buurvrouw haar planten en vruchten bewondert.
“Pure zelf-werkzaamheid, hebben mijn man en ik samen gedaan. Moet je die aardappelen zien groeien” -wist doarbie noar de vrouge boontjes.
“Bonen zel je mainen”, sputtert Lieske.
“Oh, zijn dat bonen? Sorry hoor, wij boeren voor het eerst en we weten nog niet precies hoe de benaming van de diverse groenten en zo is.”
“Haar k al schoten!”, zee Lieske mit n stiekom lachie om heur smoel.
“Mag je der wonen?”, vruig ze nog even nijschiereg.
“Ja hoor. Jaap heeft nu alles geregeld. Vorige week moest hij nog naar het gemeentehuis. Hij was vergeten ons over te laten schrijven van Nieuwkoop naar hier. Maar nu is volgens ons alles rond en mogen we hier dus wonen.”
“Net”, zee Lieske. “Kom, k zel t eten opzetten want Naantko komt zo thoes en as hai wachten mout, den zwaait der wat!” En vot was ze.
“Wie kriegen der nait veul aan, ik ken der nait mit proaten”, zee ze onder t eten.
“Hou bedoulst?”
“Nije buren. Zai snapt mie nait en van toene het ze haailndaal gain verstand”
“Nou en…, loat heur, zai zitten ons ja nait op rôgge”, zee Naantko, dij best zunder buren kon, as ze hom moar nait in weege laipen.
Op berre begon ze der weer over: “Hest al zain dat knuppels n takke van peereboom broken hebben? Baale hadden zai der in schupt”.
“Zel k mornvroug wel bekieken, wie willen nou sloapen, want t is weer vroug dag; sloap ze”, zee Naantko en draaide zok op aander zied.
Lieske sputterde nog wat, moar zai wos bliksems goud, dat Naantko aanderdoags slim vranterg wezen kon as hai zien sloap nait kreeg.
“Welterusten.”
