n Gezellege boudel

Ik kiek over laptop. Zel k t vroagen? Ik bin nou onderhand twij uur stil west. Vraauw zit op baank. Braaien, kantbraaien is mie al ains zegd, stoer. Bril op punt van neus en snoft aalgedureg. Kiek, as ik dat dou, snoeven, din belkt zai geliek van ‘hestoe gain buusdouk’. Ik koggel eefkes. Gain oasem. Kerel, zai het gewoon n drup aan neus. Ik pebaaier t gewoon. ‘Wilstoe ook kovvie?’
‘Joa, kiek. Nou kin k weer vernijs begunnen te tellen. Kinstie nou nait eefkes stilholden?’ Ze smit t braaiwaark aan kaant. Maal vel zai ik, of wie kriegen roeg weer.
Ik klap laptop dicht en leg hom op toavel. ‘En dij radio din aal te belken? Dij heurstoe zeker nait. Heuren en zain vergaait joe hier. Ik kin mie nait concentreren en kin t schrieven zo wel vergeten.’ Ze komt in t inne en lopt noar keuken. ‘As ik kovvie hebben wil kin ik t zulf ook wel pakken.’ Kloar is t weer. Ik hol mie mor stil. As zai weerom komt mit kovvie baargt zai boudel geliek op, pakt twij knoppenkastjes, dut radio oet en drukt tillevisie aan. Din nuzzelt zai heur op baank.
t Begunt mie te jeuken. Dat is nou aal oavends t zulfde gedonder. Is t gain lewaai in de keet van radio din is t wel dij rötterge tillevisie. En of zai doof is, zo haard staait boudel aan. Ik hol mie wel stil din t helpt toch nait. t Beeld blift swaart. Ze lopt weer noar tillevisie.
‘Hé, krieg we dat weer.’ Ze kikt mie aan. ‘Woarom dut dat ding t nait. Hestoe der aan zeten?’
Ik zeg niks. Ik kiek nooit tillevisie, luuster ook gain radio en dou boudel dus ook nait aan. En zai wait dat wel. Din sums gaait zai wel ains n week noar dochter oppazen en din komt t spul hier in hoes nait ain moal aan. Doar huift zai nait baang veur te weden. Ik blief der wel òf.
Ze pebaaiert t nog n moal of wat, moppert, smit kastjes op toavel en pakt tillefoon. Ik knies. Vraauw belt zeun. ‘Kinst even kommen, tillevisie dut t nait.’ t Is even stil. ‘Heb k aalmoal al pebaaiert, hai dut niks.’ Din gaait ze weer zitten en wacht.
Joa, moeke en zeun. Twij poar handen op ain lief, kom doar nait tusken. En zeun het zulf n joar leden ales ombatterijd mit n nije tillevisie en radio. Hai het t wel oetlegd, mor zai huiven mie der nou nait meer om kommen. Wie wazzen dou wel geliek van t geknipper van ons videorecorder òf. Doar mos hai ook nogal ains veur laangs kommen, din as t stroom der of west was knipperde t lichie aalgedureg.
En dat waarkte vraauw op zenen. Wie hebben nou n dvd-recorder en hebben al wel twij moal dvd luusterd zunder geluud. En as zeun din kwam was t kloar.
Hai is der votdoadelk gelukkeg. As zien moeke belt kin e vlaigen. Hai trekt stekker der oet, drukt hom der weer in en kloar is t. Resetten hait dat, heuren wie.
Ik laag eefkes. ‘Eerder,’ vrouger mag k nait zeggen noamelk, ‘eerder stampte dien moeke aaltied stief op vlouer as tillevisie swaart bleef.’ Zeun laagt. Dat trekje het e van zien pa, dij laagt ook aaltied as hai t nait begript. Ik hol mie mor gaauw weer stil din ik zai dat vraauw mie wel weer bieten kin.
Zeun geft zien moeke verzichteg n zeggen. Nait aal op ale knopkes drukken. Zai sputtert nog eefkes, dat zai dat nait dut. Zeun kikt mie aan. Ik zeg niks. ‘Gewoon even wachten,’ zegt e, ‘nait zo ongedureg weden.’ Hai wil gain kovvie en gaait geliek weer vot.
Vraauw kikt mie aan en wacht of k der nog wat op te zeggen heb. k Hol mie mooi stil. Ik loop noar kaast, griep mien gele oordopkes en prop dij in oren. Din pak ik laptop en zucht eefkes hail daip en hail haard. Oet mien ooghouken zai k heur vergrèld kieken. Zai jagt ain van katten van schoot en tillevisie gaait nog haarder. Laptop blift swaart. Ik joag kat vot, din dij wil nou bie mie boven op laptop zitten. Wat krieg we nou? Ik druk hom n moal of wat vernijs aan en oet. Ik krieg ter glad waarm van. Verzichteg kiek ik even over scholder of stekker der in zit en of t stekkertje wel in t apperoat zit. Batterij is noamelk stukkend en hai mout gewoon mit n adapter aan t stroom. Nee, hai dut t nait. Dood. Ik zet hom op toavel, pak tillefoon en loop noar achtern. ‘Wel hestoe beld,’ wil vraauw geliek waiten as k weer zitten goa.
‘Ons Laimeneer. Nee, zeun. Computer dut t nait.’ Ik zai n trekje om heur mond. ‘Astoe mor nait
dinkst dat wie geld veur n nije hebben. Hestoe al …’
‘Joa dat heb ik. Dinkst dat k Jan onneuzel bin?’ As k vernijs op baank zit pebaaier k het nog mor ains. Niks.
Kat het t drok om mien vouten. Schoerelt aal wat en wil speulen. Dat is wel t leste doar k zin aan heb. Ik joag hom vot. Even loater tikt e mie mit n pootje aan bain. As k hom n waai geven wil kikt e mie aan mit n poar grode ogen. n Lös endje snoer in bek.