n Droagelk kruus
Hai stond d’r nogaal ains n moal. Aan t ènde van de dag en sums smörgens vroug toun t nog summer was. Hong mainsttied zwoar op stuur van zien fiets schoon dat e ook wel ains op staang zat.
n Klaain doeknekt kereltje. n Noaber dij n blok wieder woonde. Joe kinnen dat wel, vief hoezen, n klaain schuurtje mit kolenhok, en n tegelpadje d’r achterlaangs. Hai woonde haildaal aan t ènde soamen mit zien vraauw. n Grode stoense kloetenstamper. Ze haar nogaal wat bienoamen. Volgens t dörp n huuske mit n kruuske.
Stil kon e stoaren noar vlucht mit knarries en wildzang achter bie ons in toen. Sums wel n haalf uur. Joe zagen hom dudelk genottern. Voak duurde t nait zo laank en was t mor even. Wie heurden din aan t ènde van blok dat e “Wullum” haitte en “dat t eten op toavel staait, en as hai nait gaauw komt din …,” en t aander konnen wie mainsttied nait meer heuren.
Wie zagen din dat e vlaigen kon.
In t dörp kwam e voak laangs mit zien grode vrachtauto. Zo’n pladde mit van dij kleppen aan ziedkaant. Hai was melkrieder.
Ik haar allernoast bewondern veur hom, omreden dat e zo’n klaain staark kereltje was. En din mit zo’n grode vrachtauto. Bie t daip, aan t ènde van reeën en op onmeugelke bragelge klaai-loanen achteroet hoalde hai ze op. Van dij glimmende melkbuzzen. Stoppen mit d’auto, smui d’r oet wuppen en in ain loop vot n klep omdeel.
Mainsttied in elk haand n melkbus, n zwaai en ze stonden d’r op. Sums aan t ènde van de dag mit n klain wupke van knij.
Nait ainmoal graimen, gain drup d’r noast. D’r vuil gain deksel òf. t Was of d’r haildaal niks in zat. Toch was d’r wat verdraitegs in zien oetkiek.
Volgens noabers was t wat van “gain kinder en as ze nou mor es beter noar domnee luusterden”. Hai was gain dikke proater. Ik vroug hom ains of e ook vogels haar. Nee, hai mommelde wat over “zien vraauw, rommel en gain hokje”. Ik zee hom dat mien pa in eerstens van t kolenhok n hokje moakt haar. Ze hadden ook pas n gaskaggel zee e, en de vraauw kloagt nogaal over dat graauwe smerege stinkhok. Of e meschain even bie ons in t schuurtje kieken mog.
Moanden loater was e mor zo bie d’achterdeur. “Volluk en of e even wat vroagen mog”. “Kwam d’r nait in, konden boeten wel even proaten”.
Zee dat e zien vraauw verrast haar om t kolenhok oet te bounen. Het hom oetbroken en even wit. Vot in hoes de koamer, overloop en t achterhoes ook mor even doan. t Zaail bount, kokosmat en traploper op t linnenrik klopt en t was hom zulfs nait teveul de traproeden te poetsen.
De vraauw vond dat de noabers n goud veurbeeld nemen konden aan zo’n kerdoate kerel. Zien veurstel wat ze mit kolenhok mozzen, en n poar knarries konnen d’r wel in, vond ze “nait haail eerlek, en tou din mor”.
En nou wol e vroagen of wie nog n poar knarries of zo over hadden. Moeke, dij d’r ook bie stond, zee dat Pa nait grienereg mos doun en mor gaauw wat vogels mos oetvangen.
En wat Moeke zee gebeurde mainsttied bie ons thoes. Zoaterdag soavonds kwam e nog even laangs. “Hai docht k breng nog mor even twij segoaren en n haalf pond tebak en veur Moeke n cyclaam”.
Doarnoa zagen wie hom sikkom n haalf joar nait weer. Allineg as e in de kontrainen onderwegens was mit zien vrachtauto.
Inains was e d’r op n zoaterdag mor zo weer. Haar meer proat en dudelk pelzaaier in t leven. Zee dat zien vraauw eerstens nogaal bromd haar. Hai zat teveul in schuur. Of e d’r nait wol sloapen, ze zol hom d’r wel n kermisbèrre moaken.
Toun hai n moal thoes kwam en bie zien vogels keek docht e wat ligt doar in t hok. n Klaain stukje appel.
n Week loater vond e nog ains een stukje cake. Hai zee niks en genotterde.
Doarnoa was t nogal ains dat as e thoes kwam ze net achter in schuur was. “Touvalleg mos ze …” en din kwam d’r voak ain of d’aander verhoal. Hai zee niks, nikde allinneg mor. Hai begreep t ja wel.
En nou kwam hai vroagen of wie ook n törreldoef mizzen konden. Veur zien vraauw, moederdag zee e zaacht en keek noar vlouwer.
t Was orreg waarm veur tied van t joar vond e. Wie begrepen hom. t Lag gevuileg dit kruus.
Op n zundagmórgen bie kovvie, toun hai zien segoar opstak haar hai t zo mor zegd. Dat t net wat veur heur zol wezen, zo’n tórreldoef veur in t achterhoes boven deur. Allineg van heur, ain dij roupt as t regen gaait.
Onder tied dat klok haard tikte, haar ze hom aankeken. “Joa” zee ze zaacht. “In zo’n hok as t veurhoes van zo’n grode boerenploats”.
Hai was groots, ze dailden nait allineg soamen hun kruus. Hai haar alvast n roem hok moaken loaten. t Hokje mos mor geliek recht achter deur as je binnenkwamen.
Zien vraauw haar vrouger ook ja bie boer waarkt as maaid. Ze wol gain kerkje, doar haar ze wat muite mit. D’r was in t verleden teveul gebeurt.
Vrouger hadden ze bie heur thoes ook zo’n doef had. Pa was hail wies mit dij doef boven d’achterdeur. Heur bruiers, d’r waren vief, dochten doar aans over. t Gebeurde nogaal n moal dat Pa zoaterdagssnachts tot bèrre oet mos omdat doef raip.
D’r werd doarnoa mainsttied straf oetdailt. Heur bruiers neumden dij doef din n dikke verroader en dat doevesoep best smoaken zol.
Hai kreeg zien doef. n Week of wat loater kwam e nog n moal.
D’r waren ook jonge knarries en hai mocht van zien vraauw n hok achter t hoes.
Zien vraauw zulf begon d’r pelzaaier in te kriegen. Ook aander noabers dailden mit in t geluk en t kruus. Zulfs melkboer en bakker bleven laank stoan proaten en wollen sums kovvie.
n Joar loater kwam e nog ains. Haar n medalje in haand. Kwam d’r zulfs in en dronk kovvie mit. Wonnen op de tentoonstellen. Was lid van n verainen worden en toun hadden ze tegen hom zegd dat e mit tentoonstellen mit doun mos.
Hai werd d’r nait over oetproat en zien vraauw mos hom ophoalen. Ze was orreg groots op hom en zien vogeltjes.
t Kruus was en bleef d’r, mor was zichtboar te droagen.
t Was nait zien lèste medalje, hai won nog meer. Of pa gain lid worden mos, hai zat noamelk in t bestuur. Pa gaf zich op, en Moeke gaf nog t ain en aander mit veur de verlötten.
Buurvraauw haar t er mor drok mit want ze regelde de verlötten noamelk. Ze mozzen neudeg weer noar hoes want t bestuur kwam nog laangs.
Hai dreudelde wat bie t weggoan. Keek nog es n moal herom en toun nog es noar Pa en Moeke. Hai stoamelde, en zaacht zee e “nog bedankt, e veur e… aal e….”.
Moeke snoof, keek aander kaant oet en zee dat t goud was zo.
