Mismoudeg
Ze keek oet t roam en zag auto noadern,
nou t zo wied was kreeg ze van zenen n knup ien moag.
Ze wis dat dizze dag kommen zol.
Wìnsteg ston ze op, dee heur zundoagsejas dicht.
Waitende dat t leste moal wezen zol,
keekt ze noar zien lege stee bie t roam.
Doar zat heur laiverd ale oavends,
mit zien klókje veur t sloapengoan ien t schemerlicht.
Mit kloet veur haals laip ze noar veurdeur,
hil daip oadem en stapte twievelachteg veurdeur oet.
Heur zeun ston liedzoam op heur te wachten
en zunder n woord laip ze noar auto mit oetgestreken gezicht.
Heur man haar op zien menaaier gedag zegd tegen elk dij hai geern lieden mog,
omreden dat e wis dat t òfschaaid aal dichterbie kwam.
Mor zai wol der nait aan,
zee tegen kiender; ‘Stop mie din mor ien t gesticht!’
Ainmoal ien auto heurde ze dat kerkklok begon te luden,
t was tied en mismoudeg knikte ze noar aal t volk wat versloagen toukeek.
t Nijs kwam veur elk ien stroat onverdachts,
heur buren wizzen ook nait hou of ze der mit aan mózzen noa dat bericht.
Dou auto aan t end van stroat bocht om ree, vroug heur zeun:
‘Gaait t n beetje, moe?’
En terwiel dat ze op achterbaank heur kirrel stief ien ogen aankeek, zee ze tegen heur zeun:
‘Wat n ellèn dat verhoezen!’ en zeun ree zien ollu noar heur nije stee mit zeezicht!
