Mien laivelingsdaaier
n Laivelingsdaaier haar k dij wel ooit had? Wis wel, hou kon ik Poes, Stoffel, Goofie, Piet, Klaasje en nog n hail riegje baistjes dij ais bie ons woond hemmen en woar wie maal mit waren, vergeten.
Loat mie Piet mor ains nemen, ons gruingeel parkietje.
n Beetje hoaneg type, hai versleet ien zes joar drij wiefkes, altmoal blaauwe. Piet en zien wiefke nummer ain zaten ien n kaauw veur t ziedroam ien koamer.
n Doalders plekje mit mörgenzun en nait veul loop. Elke dag moggen ze n zetje vrij deur koamer henvlaigen en din landden ze mainsttied op goatenplant dij onder t plefon noar aander kaant van koamer slingerde, woarnoa ze zulf weer ien kaauw klommen. Zo waas t ook dij keer dat dochter zaik waas. Ze kon mooi bie ollu ien koamer veur t ziedroam liggen, ook nog gezelleg ja mit vogeltjes boven t voutenend. Op n dag belde der n ol schoulvriendin, ze wol wel eefkes op zaikenbezuik kommen en din nam ze heur nije vrund ook mit. Dat kon ja mooi. Wie nijsgierig hou vrund der oetzain zol, wat wie van vriendin heurd haren, waas t wel n neernsachteg persoon. t Bezuik kwam en ging noast bèr zitten, vriendinnen prouten honderd oet en vrund Henk keek wat om hom tou. Ienains zaag k hom noar boven kieken noar dij grode bloaden van goatenplant. Op dat moment vil der n wit stukje, zo groot aans n dopaartje, sekuur midden op Henk zien veurheufd. n Ronde stip mit n zwaart puntje. Ons wichter zagen mie kieken en tougelieks kregen wie slappe lag. Henk dij dreugstoppel zat doar ien ain taim deur noar ons te kieken, net n lid van n vrimde sekte mit zin stip veur de kop. Hai kwam ien t ind en zee: ‘Zo is t wel mooi west.’ Parkieten wollen d’eerste uren nait ien kaauw. (Ze is wel mit hom traauwd).
Oet t Oethoester boukje 2
