Maddeklopper
Veurjoarsschoonmoak in de kop. Stugge kokosmatten op t wasrik. Buurvraauw sluig wild mit de maddeklopper.
Drij vraauwlu luipen t blaikveldje op: Jehova’s Getugen! ‘Goedemiddag mevrouw, mogen wij u even storen…’
‘Nee,’ zee buurvraauw, ‘goa joen aigen huus hemmeln.’ ‘Oh, u heeft het zwaar, hè,’ maarkde t bezuik op.
‘Dat wordt beder mit wat hulp,’ zee buurvraauw.
En … de Getugen sluigen doarnoa aindrachteg op de matten.
‘Misschien een … eh … Wachttoren, mevrouw?’
‘Nee,’ zee buurvraauw, ‘dij heb k genogt zain bie Berliense muur, mor … eh … begrip komt vanzulf as maddeklopper draaigt …’