Lof der zothaid

t Is zundagmörgen.
Wie binnen al vroug bie pad op weg noar Maiden en rieden over n autostille Kielsterachterweg richten t zuden. Arineke het t drok op heur sosioale snelweg, bestuurder kikt zok d’ogen oet noar t strakke, gps-stuurd Grunneger boerenlaand.
‘Was alles in t leven mor zo mooi recht en zunder vrumde kronkels,’ is n onvermiedelke gedachtengang, as op t zulfde mement mien ogen n klaain grieswit vogeltje woarnemen, dij oet alle macht mit rappe vleugelslag perbaaiert aan fatoale bumper van onze auto te ontsnappen.
Mien onbeheerste schrikreactie is kört en brengt t leven terogge in auto.
‘Wat is der beurd?’ heur k noast mie.
‘k Heb, denk ik, net n kwiksteertje dood reden,’ is t antwoord.
‘Ong? k Docht dast n katte onder auto had haarst,’ klinkt t opgelucht.
Haile weg noar Maiden blift t ongelok mit t parmantege zangvogeltje, t lutje wupsteertje, dij ons op fietstochten zo geern begelaidde mit zien prachteg laid, in mien hazzens rondzingen. t Plagt mie, ook al binnen der genog excuses te bedenken, dat ik onder t autorieden nait beter oplet heb.
‘Meschain was hai net wel op zuik noar wat eten veur zien bruidend wiefke op t nust,’ versteur ik noa n zetje de stilte.
Ain blik opzied is genog om te waiten, dat antwoord oetblieven zel.
‘Aarme wedevraauw.’
Ook in Maiden is t zunneg en stil. Mit 2 auto’s om en om aan weerskanten van weg parkeerd, ontstaait der desondanks toch n klaaine file.
Klaain oponthold brengt grote aargenizzen mit zok mit.
’t Remt wel de snelhaid,’ zeg ik, nog aal mit mien gedachten op 8 km òfstand en n ketaaiertje terogge in de tied.
Ik dram nog even deur op mien stokpeerdje en oroakel:
‘En as elkenain aan t waark en mit auto op pad is, kist der ook decoys hìnzetten en wordt t n stok vaileger veur fietsers.’
Omdat n reactie wederom oetblift, moak ik mien verhoal òf:
‘k Heb lestent lezen dat z’in Oekraïne de Ruzzen soms oardeg op n dwoalspoor brengen kinnen mit decoys, plestieken tanks, dij nait te onderschaaiden binnen van echten.’
Mit dizze tactiek het Churchill in Twijde Wereldoorlog, deur lege vrachtwoagens noar t noorden van Engeland te sturen om zo de Duutsers zaand in d’ogen te streuen over plek, woar invasie kommen zol, veul succes had.
Dat ik dit keer gain antwoord krieg is, omdat wie op dam bie zeun in Maiden aanbeland binnen en even noatied hebben katten, behaalve n beste bak mit kattenvreten ook heur vrijhaid kregen. Baaide bruiers binnen, ook al sloapen zai snachts in hoes, echte boetenkatten. Vinden heur diverdoatsie in de buurt en soms in t bos dichtbie en binnen goud veurberaaid op t leven in en om t mìnselk verkeer. Dus ook t autoverkeer.
Hou aans was t mit Bobo, n jong en levenslusteg buurkatje, dij regelmoateg ook bie ons in toene buurten kwam. Hom was gain laank leven beschoren, n pazzerende auto het hom de kop en t leven köst. Of autobestuurder te haard reden het, is nait meer van belang, want t binnen nait allendeg zotkappen en dwoazen, dij mit auto langs pad en weg roazen.
Bie ons mìnsen is t gelokkeg aal aan regels bonden en ook al overtreden wie dij wetten nou en den, t is wel van de zotte, dat vanoet ’s lands bestuur t veurstel komt om de limiet bie lutjen op autosnelwegen weer noar 130 km te verhogen.

‘Aarme mìnsen, aarme daaier.’
‘Bie ons in Duutsland is t oorlog op de weg,’ kopt vandoag n artikel in kraant.
Zai vinden t mor niks, dat zai dammeet op weg van Schanze noar Winschoot weer 130 rieden maggen.
’t Is bie joe veul meer ontspannen rieden as bie ons,’ zegt n echtpoar.
Zai snappen gain fozzel van dizze moatregel, ik sloet mie groag bie heur aan.
500 joar leden schreef Erasmus al zien ‘Lof der zothaid.’
Hai wos t dou al, zunder malloteghaid kin de wereld nait bestoan.
Bliekboar is t nait aans en mouten mìnsen roare kronkelwegen goan.