Kieken in tied
Der wordt roupen
t is etenstied.
Raive rappelt
en tred van stevels
smoort in t achterìnne.
Stil as n moeske
zit ik op hoge takke
van ol ekkelboom
en kiek in tied.
Wereld boeten is leeg en slicht.
Mensen en wat ter heer gijt,
kommen in troage ketten laangs;
woanen zuk lözze vogels
mor holden nkander stief in aarm.
Petten, houden, krullen en koale koppen,
lucht en leven, vluik en zegen,
trekken aiweg zuikend under mie veurbie.
Vanoet laange riege kikt n jonkje umhoog;
vindt verbilderd – dwaars deur bloaden – mien ogen.
Roupen – oet tied in tied – glie ik in toeze dele;
guster umaarmt wat mörn komt.
Aan toavel binve even stil:
dampende eerappels
umaarmen Aiwege.
(26 december 2010)
