Kerstnacht
Grunneger dörpke, naauw op koart, votdrukt tussen loan en voart
t Is of gainain t zain mag, bloots wat hoeskes, maank raait en plag.
Jonge lu trokken ja vot oet t loug, wel wol der nog rieten aan ploug
Trekker snittert t nou aal in de riebel, verstomd is jongelu’s gegiebel.
Torentje midden op bulde, zugt sneu aal doagen t zulfde
Och wat ja n triesterg gezicht, hai dee toch altied zien plicht.
Zien klok is borsten en rap, taauw hangt versleten en slap
Omdele zo dag en deur, gainain dij t vernijd het, woarveur.
Olle klokke grilt zok, oh was ter mor ain dij even aan hom trok
Woar binnen ze toch wel bleven, aal dij minsken, totoal gain leven.
Mor beneden op t kerkepad, het hai t verbeeld of beweegt doar wat
Joa wis, t is ol Kobes stief en stram, mit n kop verbalderd en klam.
Baarg snij veur torendeur, olle Kobes holdt kop der doch veur
Wind hoelt om nachtelke traans, ol man het ja waaineg kaans.
Krigde verrouste deur wel klaain, mot zuk ook ja bedappern zo allain
Op roakeldais, even n gladde roam, hai is binnen, boeten oam.
Noa wat kwittjen en n kwoaie ruk, wa’s dat, t taauw vuilt glidderg nat
In ainen roest n laankachteg inne hom op kop, hai is ja boarliek op.
Zien handen grobbeln, dij verrekte jicht, woarom is hier gain licht
Hai stroekelt over wat stainen, vuilt geliek haite pien, in baide bainen.
Verhilderd, hai slagt hikhakkend om zuk hèn, mor is nog nait aan t èn.
Hai, hai, wat ja n overmacht, zien raauwe schraauw verswint in kòle nacht.
Op dit uur, gain minsk bie pad, gainain het ter ja n mismoal om had
Dichter bie dood hou meer spitoakel, wa s dat doar veur filaain meroakel.
Hail wied vot heurt hai dudelk t Kindje, dij fluustert toerloos zien noam.
Kooobes, Kooobes, aal mor weer. Hai vuilt zien klamme koors nait meer.
Doar befoezelt hom n hail grel licht, allernoast, t benemt hom t oamen hoast
Oh, t wordt t ja zo zoaleg en vredeg in hom, Laimeneer, t is goud hur, ik kom.
Smörgens hebben z’hom vonden, stief en kold. Wat dee hai hier ook, al zo old.
Paardij haren rabbe klokke wel even heurt, mor gainain haar t steurt.
Van denneboom, stille nacht en zo meer, hebben ze nog zongen, aal mor weer.
Flonkege kerstnacht is ja veur elkenain. Allain ol Kobes … dij het t Kindeke zain.
