John Woodhouse op zien lakschoenen bij ons deur t gruunlaand
t Gebeurt niet zo hiel voak dat der ien eigen dörp zomor n Bekende Neder lander opdoagen komt. Ien Nuus hemmen we destieds veziede had van ons keunegin, dat was op òfsproak, want ze wol heur op e heugte stellen van e vorderengs die zichtboar wadden bij de totoale vernieuwbouw van et veur moalege kostershuus van de hervormde kerk. Ze was bar onner e iendruk van wat der aalemoal met eigen krachten tot stand kwam. Derk Diek en zien kompanen ontvingen de majesteit ien t veurste gedeelte van wat Dörpshuus De Vrijborg hieten ging. Heure majesteit zat feilek dus ien e veurmoalege veur-koamer van Tjeert en Sietske de Boer.
n Aandere keer dat der n bekend perzoon zien gezicht zien liet ien Nuus was niet op òfsproak, want toen roakte VVD-stoatssecretoares Henk Koning met zien woagen ien n heftege regenbui van e Rieksweg en donnerde met zien dienst-Volvo en dito sjeffeur van t talud van de A7. De dienstauto kwam op t dak, met e wielen omhoog, te belanden ien n stuk gruunlaand van n Nuusmer boer, die der niks van ien e goaten har dat n onnerminister net n veilege landeng moakt har ien zien weiland, tussen zien beesten die heur verwonnerd òfvroegen wat dizze auto ien heur laand dee.
t Dörp woar ik oorspronkelek weg kom het ok ervoarengs opdoan met et ontvangen van Bekende Nederlanders. Op n bepoald mement wer der ien t dörp t zeuvenhonnerdenvieftegjoareg bestoan van dizze nederzetteng vierd. Ploatselk Belang har n spezioale feestkemmissie ien t leven roepen om der n geweldeg feest van te moaken, dat mor liefst n hiele week duren ging. Uut Zuudloaren kwam n immense feesttent ons kaant op, woar niet minder as duzend perzonen onnerdak kriegen konnen. Elke dag van e feestweek was der wel wat te doen: veur e kleintjes kwamen Peppie en Kokkie laangs, die konnen zij hiel best van e tillevizie. Veur de puberjeugd was der de Duutse rockband Kraftwerk, bekend van heur hit Autobahn. Veur de wat ollere minsen die hielden van wat meer rustege meziek kwamen de muzikanten gebroeders Brouwer, de Nederlands-Franse zanger Dave en noatuurlek uut et Noorden ons eigen Imca Marina.
De slotoavend viel vanzulf op e zodderdag – dat moest ja t onvergetelk hoogtepunt van dizze bezundere week worren. De volgorde was deur e feestkemizzie zodoaneg ien kanner zet dat der om acht uur begonnen wer met e trompetmeziek van e populaire gebroeders Brouwer. Om kwart veur negen zol dan de van tillevizie bekende zanger Dave zien tophits heuren loaten. Van kwart over negen tot tien was t de beurt aan Imca, die de stemmeng der hiel best ien moek met heur metzingers, en spezioal veur t noordelk pebliek noatuurek nog n poar Grunneger nummers.
De feesttent was stief uutverkocht, tot de leste stoel was ales bezet, en deurdat t bier t ienmiddels overnommen har van e kovvie kwam de stemmeng der al best ien.
t Absolute klapstuk zol dan om tien uur worren de beroemde Amsterdamse accordeon-speuler John Woodhouse, de artiestennoam van Johnny Holshuijsen. Mien ollu harren der niet zo bodde veul ienterezze ien om der hinne te goan, mor omdat John Woodhouse kwam harren ze mij vroagd om veur heur ok mor n koartje te kopen veur e slotoavend. Destieds studeerde k veur e derde joar ien Grunn, mor sweekends kwam k nog regelmoateg thuus. Pabbe zat destieds ien n rolstoel dus wij harren òfproat dat k hum ien e rolstoel noar de feestent brengen zol, en mamme zol met ons metlopen. En dan zol k heur om elf uur weerom hoalen, as t optreden van Woodhouse der op zat. Ik bleef thuus en heurde ien e verte wel de gezellege klanken van e feesttent verderop over t laand noar ons huus toe kommen. Noa kwart over tien wer t stil, der kwamen gien harde geluden meer deur t dörp hinne, wat ik vremd von, want nou moest Woodhouse toch optreden.
Afijn, t wer elf uur en volgens òfsproak ging k noar e feesttent om mien olders op te hoalen. t Duurde eefkes veur k bij heur kommen kon, want t was smoordrok ien e tent. De bejoarden en de rolstoelers zaten hielmoal veuraan, en toen k bij mien ollu kwam, heurde k van moeke al dat ze n geweldege oavend had harren, mor dat John Woodhouse schanne genog niet opdoagen kwam. En t was elf uur, t bier zat ien e aanwezege toeschouwers en n poar mannen ien e rieg achter mien pabbe begon zien rolstoel al op en neer te bewegen met heur bienen. Doar har pabbe nou zo zachtjes aan wel genog van – en zee: ‘Loat die accordeonman mor, k geleuf t zo ok wel.’
Veurzichtjes manoevreerde k de rolstoel deur e tent noar e uutgaang. Mamme liep veurop, en pabbe en ik volgden met e rolstoel. Wij liepen rusteg over de Hoofdweg terug noar huus, en net toen we t tuunhek deurreden heurden wij ien e verte dan n geweldeg keboal uut e feesttent kommen. Omroeper Henk van der Loan, hoofdmeester van e legere school, brulde deur zien microfoon: ‘Dames en Heren: we hebben er lang op gewacht, maar hier is dan de topartiest van vanavond: JOHN WOODHOUSE,’ en ik heurde t volk al tekeer goan. Toen t gebrul minner werd heurde ik de accordeonklanken over t laand hinne kommen. k Von t wel sneu veur d’ollu, mor ze wadden bliede dat ze weer thuus wadden. Ze harren meer as n uur wacht ien de volle feesttent, met veul aanschoten pebliek, ze verlangden der niet noar terug.
Zundagmörgen ging k noar mien kammeroad, die woonde nog bij zien olders thuus. Zien pabbe en mamme vertelden dat zij wél ien tent bleven wadden, zij harren wacht op t optreden van Woodhouse. Ik vroeg aan mien kammeroad zien mamme wat ze der van vonnen har. ‘Och,’ zee ze, ‘de meziek was wel oardeg, mor de man gedroeg hum zo vremd: iedere keer as er n liedje speuld har dan hing er noa er applaus as n slappe pop over zien accordeon. En noa t leste nummer bleef er wel goed drie menuten over zien ienstrument hinne hangen, wij vonnen t mor roar. Ik zee tegen pabbe, dizze man kon wel dronken weden.’
De woare òfloop wer n poar doagen loater bekend. Mien kammeroad zien ollu harren proat met n lid van e feestkemizzie. Hij vertelde dat e zoak hielmoal uut e klauwen lopen was. Noa zien optreden harren ze tegen d’artiest Woodhouse zeid dat ze e helft van zien gage ienhollen zollen, omdat er meer as n uur te loat arriveerd was, en dat der zulfs al minsen noar huus goan wadden. Doar har Woodhouse niks met te moaken, zee er. Zien volle honorarium mos op toavel kommen. En hij kon der niks aan doen dat er zo loat was, want hij was ien e file terechtkommen ien Nieuw Weerdinge. ‘Doar hemmen wij gien boodchap aan,’ zee e feestkemmissie, ‘en wij leggen de zoak veur aan t bemiddelengsbero woar wij joe boekt hemmen.’ Toen wer de man roazend lelk, zee t lid van e feestkemizzie. ‘Hij gaf ons veurzitter Harm n opdonner tegen zien borst aan, zodat er omviel. Dat lieten wij niet op ons zitten en Woodhouse zaag wel ien dat er t tegen vief woedende boeren niet redden zol, en hij vluchtte toe e nooduutgaang van e tent uut, met de kwoaie boeren achter hum aan. De beroemde muzikant vluchtte op zien lakschoenen bij ons deur t gruunlaand, keek nog eenmoal achterom en zag tot zien geluk zien Mercedes stoan aan de overkaant van e sloot. Hij nam n flinke roam en hoalde nog mor net de overkaant, en sprong toen fluks toe zien Mercedes ien. Hij gaf gas, en weg was er. Zien lakschoenen har er onner de modder.’ n Bezunder oavend, Woodhouse met lakschoenen deur t gruunlaand. ‘Mor met goeie òfloop,’ zee er, ‘want de zoak is òfdoan, en wij maggen e helft van t geld ienhollen.’ Ienderdoad, n oavend om nooit te vergeten!
