Joareg

n Poar doage leden is t al begonnen. Jaantje har t ter inains over: ‘Wie mouten dien verjoardag regeln, Henderk. Over vattien doage wordst vievenzesteg en doar goan we n schier feestke van baauwen.’
Henderk har de scholders optrokken en wat mompeld achter zien kraande. ‘k Heb hail gain zin in n verjoardag. Wat het dat nou om hakken? As je nait dood goan, wor je vanzulf weer joareg. Das toch gain prestoatsie? En doar komt nog bie: ik wor vievenzesteg joar. Dat huif je toch nait te vieren. Je vieren toch nait dat je zo langzoamerhaand bejoard worden?’
Jaantje was t er nait mit ains. Je mozzen bliede wezen, dat je de vievenzesteg huilen en dat je nog goud gezond wazzen.

‘En din kommen weer dij vroagen van wat of ik hebben wil veur kedootje. Verleden joar hest mie n nij vest geven. Dij heb ik nog mor twij moal aan had. En din aal dij rötzooi dij aal dij aander lu mitnemen. Ik heb wel drij fleskes mit lekkerroek veur noa t scheren, en buusdouken en sokken stik ik zowat in. Tot aan mien dood aan tou heb ik doar gain verlet meer om.’
Mor Jaantje zetde deur. Of Henderk t nou geern vieren wol of nait, zai regelde n verjoardagsfeestke. Ze nuigde elkenaine dij bie heur femilie- en kennizzenkring heurde om zotterdag op Henderk zien vievenzestegste verjoardag te kommen. Vievenzesteg is ja n biezunder joar en dat mout vierd worden. Henderk begreep wel dat e der nait onderuut kon en luit d’haile toustand mor over zuk hinkomen.

En zo kon t gebeuren dat ze op dunderdagoavend bie mekoar bie de grode toavel zaten en de bosschoppenlieste opmuiken. ‘Gebak,’ zee Jaantje, ‘zunder gebak is t gain feest. Ik koop n slagroomtoarde, omreden dij vin k zulf slim lekker.’
‘Ik heb aans laiver van dij mokkapunten,’ weerstree Henderk.
‘Din koop ik ook n mokkatoartje. t Is dien verjoardag ja, doe magst kaizen. En ik koop ook nog n kwarktoarde. Dij is veur taande Johannoa en ome Sievert. Dij maggen nait zoveul vet hebben van dokter.’
‘Doe moust mor waiten, wicht, mor ik zai dervan komen dat wie noa t weekende n haalve voelniszak vol mit toarde hebben.’
‘Dat vaalt wel mit. Loat mie nou mor geworden. Wie kinnen t aaltied nog in de diepvries doun. En wie mouten chips hebben. Paprika en naturel. En din wieder zolde pinda’s, plakjes leverworst, stokjes metworst en kezeblokjes. Zol dat genog wezen?’
‘Ducht mie wel,’ mainde Henderk, dij t aalmoal wel veul von. ‘Wie maggen mörgen d’haile dag wel uutrekken om de boudel aan te slepen.’
‘Dou we ook. En din nou de draank. n Kan kloare jenever, n vlezze berenbörg, haalf kan vieux, drij vlezzen medium sherry, twij rode wien en vaar widde. Zol we doar genog aan hebben?’
‘Doe vergetst nog dat noaber Rainder geern n pilske drinkt, dus mouten we ook n krat bier hebben en veur d’autorieders dij komen, n kratje alcoholvrij.’
‘Ik heb t al opschreven. En din nou veur de frisdraankdrinkers: twij cola, twij sinas, twij Seven Up, ain tonic, ain Rivella, drij Spa rood.’ t Doezelde Henderk. Hai zag zukzulf de schure al volstaauwen mit al dij vlezzen. Dit was ja genog veur n weeshuus. Hou kregen ze dat in ain oavend aalmoal op?
‘En wat drinkt John, dien boas ook nog mor weer? Mout dij gain whiskey? Dij het vleden joar d’haile oavend roupen: Veur mie is t gain feest zunder whiskey.’ Henderk zag t aal nait meer zitten. t Leek ja wel of Jaantje n peerdje-schietgeld haar. t Wer in elk geval n hail getor. Drij moal mozzen ze noar t winkelcentrum om de boudel in huus te kriegen.
Dou t aalmoal op stee ston, begon Jaantje mit de veurberaaidens.

De dag van de verjoardag scheen de zunne al vroug deur de roeten. Jaantje sprong jenteg uut bèrre, runde noar de logeerkoamer en kwam luud zingend van ‘lang zal hai leven’ weer in de sloapkoamer.
Achter heur rogge huil ze n pakje.
Nog sloaperg heurde Henderk t gegaalm aan. Hai knipperde tegen t licht.
‘Gefelesiteerd, mien laiverd,’ bölkde Jaantje en drokde hom n nadde smok op baaide wangen. ‘En kiek ais wat ik veur die heb.’
Henderk kwam langzoam overende en wreef zuk de leste sloap uut d’ogen. Dou begon e veurzichteg t pepier om t kedootje vot te hoalen. Uut t pakje kwammen n poar eerliekse ollemannechiespetovvels.
Mit van dij blokde bovenkaanten. Henderk knees der noar.
‘Noustoe vievenzesteg bist, magst best n poar van zokse petovvels hebben. Binnen ze nait mooi?’ Henderk knikde dat e ze mooi von en kwam langzoam uut bèrre. Nou was e ja echt old. Blokde petovvels!
De dag verluip wieder redelk rusteg. Mor soavends kwam d’haile toustand. De kinder, de bruiers en zusters, de kammeroaden van de doeveklup, de buren en ook nog n poar kollegoa’s van t waark. Netuurlek was John, de whiskeydrinker, der ook. Dij luip mit n haalfvol glas in d’haand belangriek te doun en pebaaierde aan te pappen mit heur twinteg joar jongere overbuurvraauw. t Was n drokte van belang en heuren en zain verging joe, veuraal dou Jaantje ook nog n spaigelploatje opzetde mit van dij zestegerjoarenmeziek.
Om n uur of twaalven kreeg Henderk ter inains schoon genog van. Hai har nou drij borrels op en hai begon al n pracht van n sloap te kriegen. Op de stoule noast de kedo-toavel luit e zuk zakken en bekeek d’oogst ais: drij fleskes lekkerroek, n deuske mit buusdouken, twij poar sokken, n bonde strikke mit n haalfblode maaid derop en n haandvol kedobonnen. Even zoezelde hai vot.
‘Kom op Henderk jong, nait in sloap valen, hur. Bist mor ainmoal joareg,’ heurde hai zien jongste bruier roupen.
Henderk kwam weer in t ende en dee net of e der weer haildal bie was. Hai schonk zuk nog n borrel in. t Laifste har e ze nou aalmoal in ainmoal boetendeure zet. Joareg, wat n prachteg feest en din dammee de rötzooi oproemen en òfwassen. En din mörn weer van dat gebak bie de kovvie.
Om hom tou begon de wereld n beetje te dwirreln.
‘En we goan nog nait noar huus,’ zong aine.