In t zunnetje
Gusternoamiddag hebben wie ons der veur t eerst van t joar es even goud veurzet.
Wie hebben even boeten zeten, in t zunnetje, t kon ja al wel weer.
Tegen n uur of drije zee Zwoantje, mien laive vraauw, tegen mie: “Wie goan even gezelleg boeten zitten, t is der nou al wel waarm genogt veur.”
Mien Zwoantje het aaltied van dij haile goie ideeën, begriep je wel, dus ik zee: “Joa, dat doun we, gezelleg!”
En zo kregen wie eerst es even onze toenstoulen oet t schuurtje; wie wollen vanzulf nait op de grond zitten. En dij toenstoulen van ons, doar bin k slim wies mit.
k Wil vanzulf nait snakken, mor onzent binnen nait van dij gewone plastieken, onzent binnen van echt kunststof, wait je wel.
Witten binnen t, vaaier, mit n biepazend toaveltje der bie, woar je eerst de poten onderin stoppen mouten.
Dou ze boeten stonden haar Zwoantje al n emmer mit zaipsop moakt en hebben we eerst t stof der mor es even ofhemmeld. Din heb je t ook ja in ainmoal schier, wat joe.
Dou kwamen de kuzzens der op, van dij mooie blaauw-gruinen mit lila bloumkes der op, haile schieren. Zwoantje het zok ter veureg joar ook n biepazend toavelklaidje bie kocht, ook van kunststof. Dij kin je zo in de regen liggen loaten, din komt t weer der nait in. Hou vinden ze t oet.
Veur t votwaaien het ze van dij klemmetjes mit iesdern denappeltjes der aan en dij kin ze der zo aanhoaken, meschien kin je ze wel. Ook n handege oetvinden.
Om goud haalf vaaier kwamen wie din te zitten, gezelleg in t zunnetje.
Zwoantje haar heur stoule al n klaain beetje achterover doan. t Binnen van dij ligstoulen, k wait nait of je zokken wel es zain hebben.
Nait te wied achterover vanzulf, want aans kinnen ze heur van de stroate òf ja zo onder t klaid kieken.
En zo zaten wie doar mooi in t zunnetje. Zwoantje haar kovvie moakt en dij haren wie in zo’n grote thermoskane op toavel stoan. Ook biepazend: blaauw-gruin mit lila bloumkes.
k Wait nait of je dij dingen kinnen, mor doar kin je joen kovvie mit inschenken en din huif je hom nait op te tillen. Ie holden joen kopke mor onder zo’n schenktoete en din huif je allent mor op zo’n grote ronde knoppe te drokken- dij der bovenop zit- en din komt kovvie der zo oet. Hou bedenken ze t wel.
En zo zaten wie doar mooi mit ons twijbaaident in t zunnetje, plakje kouke der bie, gezelleg. En even proatjen hè, dat komt ter normoal toch al hoast nait van.
Mor nou haren we even tied veur nkander ja. Wie zeden van eh … nou ja, ik zee eh: “Wat is t toch mooi weer nait?” “Joa,” zee Zwoantje. “en ook zo dicht bie.” “Joa” zee ik. “veuraal veur tied van t joar.” “Joa,” zee zai, “mor t kin ook zo mor weer omsloagen hur.” “Joa” zee ik. “dat wait je nooit om distied van t joar.”
Wie schonken ons ons twijde kopke in en wie zaten zo nog es gezelleg om ons tou te kieken.
“t Is aans wel dreuge in toene” zee Zwoantje noa n zetje. “Joa, doar is t tied van t joar aans nait veur.” “Nee” zee ze. “voak is t om dizze tied ook ja veul natter.” “t Is aans mor goud dat t nou aans is.” “Joa, aans konden we hier nait zo gezelleg zitten.”
Dou ging k eerst es in t ènde en ik pakte ons wat lekkers, dat heurt der ja bie as t zo gezelleg is. Noa weer n zetje schoot mie inains wat in t zin: “Wat is t aans mooi weer nait?.”
Mor Zwoantje zee niks. Ze was in sloap valen. En t was net zo gezelleg.
Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf
