In de ruumte

In de ruumte vuilen mien ogen open.
Kin haand in haand mit de vrijhait lopen.
Dwaars deur de verte magst hin kieken.
Over de blaauwe lochten en gruine dieken.

De horizon kist aaltied dichtbie zain.
t Uutzicht krigst over t haile laand te lain.
De golven in de zee waaien mit mie mit.
As k weer in de Kiekkaaste zit.

t Laand van vrouger, t laand van nou.
Grunnen doar kin joe nait om tou.
Kromme poadjes, indeloze wegen.
In Grunnen kom je de ruumte tegen.

Mien vouten willen de grond nait roaken
In de krapte blift mien lichoam hoaken.
Zunder ruumte paas k nait in t leven
Naauwe stroatjes hebben mie verdreven.

n Verre zunne schient rust in de kop.
De drokte hoalt inains weer op.
Joa, ruumte geft ons vree en rust.
Wees joe doar goud van bewust!

Deur polders over rechte wegen.
Boeren op t klaailaand komst der tegen.
De ruumte schenkt mie zien laifde in.
k Vin t zo mooi dat k hier bin.

Ook as de dag verdwient in t zwaart,
den bruuk k ruumte om mien haart.
Steerns en volle moane geven mie nije kracht.
k Wait wel woar k over dreum vannacht…..