Hunneg, zolt en pien ien rug
Sinds mien rug opspeult, wordt kat aal nijsgiereger. Eerst huil er mie gezelschap as k op grond liggen ging, mor nou ik mie van de fysiotherapeut as n kat van hol noar bol boegen mot, viendt er mie wel heul biezunder. Zo gaauw ik bol stoa, komt hai mie kopkes geven.
Over aander mitleven heb k ook nait te kloagen. De alt noast mie ien t koor komt uut Bulgarije. Zai en heur man wonen nog nait zo laang ien ons laand en ik vien t dapper dat ze bie ons op kerkkoor kommen is. Ze is heul muzikoal. Ien Bulgarije zong ze ook ien n koor. Heur dochter woont al langer ien ons laand en het alle tekst ien t Bulgoars vertoald zodat ze ook wait wat we zingen. Op de cursus Nederlands binnen ze nou aan t kleuren leren. Ze wiest noar mien schounen: swat, noar mien broek: brown!
Knap, motiveer ik heur. Halleluja spreekt ze uut as halleloeja. Ik oefen mit heur, mor t lukt heur nait om de u uut te spreken. As k ien de pauze mit n van pien vertrokken gezicht overenne kom en noar kovvietoavel loop is ze vot bezörgd. Ook al ken ze nog nait zoveul Nederlandse woorden, ze probeert wat: “Coby lopen zo”, ze gaait stoan en krom lopen, “waarom Coby lopen zo?” Ik leg t heur uut mit geboaren. Zai weer: “Coby pijn, Coby lopen zo, ik denken, denken, denken.” “Honig,” roupt ze uut, “met dikke zout.” Ze dut t veur over de trui van de sopraan uut Azerbaijan. Ik heb t begrepen, ik mot hunneg mit wat zeezolt vermengen en op de plekken smeren dij zeer doun.
“Masageren?”, vroagt de soproan.
“Nee, niet masageren”, zegt ze, gewoon smeren begriep ik. “Krant erop,” zegt ze, “of doek, slapen, wakker, wassen en finito!” Bie dat leste woord kikt ze heul bliede want den mot de pien over weden. De soproan strikt mie over rug en vragt: “Hier?” Nee. “Hier?” Au, ja doar. Ze strikt over de plek en zegt: “Ik ga jou masageren, rechtop proberen te lopen, niet zo krom. Honing, ja, weet je, als je verkouden bent is honing eten goed, nu zijn je spieren verkouden.
Heb je wel honing, anders koop ik het voor je.” Ik bedenk houveul laifde dizze vraauwen geven. De soproan moakt heur aigen kleren van goedkope lapkes dij ze op maarkt koopt en komt rond van n heul klain beetje, is altied goud gemutst, creatief, behulpzoam. De alt dut zo heur best om mie advies te geven om mie van mien pien òf te helpen, ik vuil mie riek mit zoveul laifde, as pien ien rug doar van over ging zol t nou al over weden.
Met n pot hunneg, zolt, n lepel en n schurreltje zit ik ien de badkoamer en smeer mie volgens aanwiezens ien. Het plakt verschrikkelek, mor hup, nachtpon der over en onder dekberre. Mien man schoeft n nuver endje op, mor zo heb ik mooi wat meer roemte om mie om te draaien. Om 4 uur word ik wakker. Twij pienplekken haar ik om t uut te proberen nait iensmeerd en dij vuil ik, aander pien is vot. t Schurreltje is nog nait leeg, ik smeer de rest ien en vaal weer ien sloap.
Als ik wakker wor, wait ik nait wat mie overkomt: ik kin rechtop lopen, mien rug vuilt smui en de pien is vot. De heule dag kin ik host alles weer doun, allain laang stoan wil nog nait, mor toch, t is n heul stuk beter worden. Dat ons Bulgoarse alt slim was, haar ik al ontdekt tiedens de repetities, ze zingt de moeilekste stukken noa n poar keer repeteren zo mit of t nou Engels, Duuts of Nederlands is, mor dat ze ien n naacht n mens van pien ien rug ofhelpen kin, vien ik wel heul biezunder.
