Hoesslachten
Mien pa en Geert Hubers hemmen joarenlaank t hoesslachten doan. Dat was benoam bie winterdag altied kold waark, want leuf mor nait dat ze bie boeren onderdak stoan moggen. Nee, al vroor t ook n bakstain dik, t slachten gebeurde boeten. Gelukkig kregen ze op tied n klokje en doar huilen ze waarmte nog n beetje bie.
Zo reden ze ook ais mit heur baaiden op Aaideweg.
t Was winterdag en t vroor beheurlijk. “k Wol dat alle swienen één kop haren”, bromde Geert. “Mit zuk weer buten stoan, dat is ja geen wark”. Pa zee mor niks, want as e mond open dee kwam der n beste gulp kolle noar binnen.
Jopje Braauwer (loat ik heur zo mor nuimen) ston baaide slachters al op te wachten. Heur schoet was zo soeterg as n heerdvod en zulf was ze ook zeker in n dag of wat al nait wossen, want ze keek net zo graauw oet as törf. Mor doar haarn baaide manlu vot gain bosschop aan, want der mos waarkt worren.
Ze konnen nog n beetje in lijte van stookhut stoan, mor toch haren ze het nait meer van kolle. Ze wassen din ook bliede dou swien aan ledder hong. Geert Hubers muik t vet of en pa muik swien van binnen schoon. Op n bepoald moment mos pa n doukje bruken. “Hejje ook even n slachtdoukje veur mie, vrouw Braauwer? “Zeker wel Tunemoa.”
Der lag n schuddeldouk dij nait allain vreselk soeterg was, mor ook stief verroren. Gain nood. Vrouw Braauwer haar t water net aan kook en in dat woater muik ze schuddeldouk deu. Dat was nait zo aarg, mor even loater zag pa dat ze van datzulfde woater kovvie muik. Pa haar zain hóu voel dij schuddeldouk was en moag draaide hom in t lief om.
Dou alles aan zied was ruip vrouw Braauwer manlu te kovvie drinken. “Ik mor gain kovvie, vrouw Braauwer”, zee pa, “want ik heb wat last van moag”. “Man, doar wis k ja niks van!” zee Geert Hubers. “Hemmen ie ook laiver n borreltje, Tunemoa?” vruig vrouw Braauwer. “Dat kon wel ais goud wezen”, zee pa, want hai docht: draank is zuver, doar kin ja niks mit gebeuren. Geert Hubers kreeg drij koppen kovvie en pa twij klokjes.
Onderwegens noar hoes vruig pa: “Hou smuik dij kovvie, Geert?”. “Prima jong”, zee Geert Hubers. “Hou dat zo?” “Nou,” zee Pa ,”in dat kovviewoater het ze schuddeldouk óók deu moakt.” Wat Geert Hubers dóu zegd het, verzwieg ik mor, mor t was náit mooi meer!
