Haarfst

Dat licht, dij kleuren, is dit t parredies,
t mout hoast wel, n feest van bloaren!
Mien zenen kommen tot bedoaren,
t gemoud schut vol, De Gast holdt wies

zien oadem in. Even dut hier de pries
van koavels en kasten van hoezen
der nait tou. Gain bladbloazers broezen
de rust kepot. Ain man mor, op fietse,

ridt veurbie, aarm omhoog: ‘Schier weer!’
Stilte groalt, t gold pakt mie rondom in.
t Lief blift stokstief stoan, wat heb ik n zin
om laankoet ….. t Vannijs roazende verkeer

dut mie verbilderd oet zied goan. n Tel bin
k riddersloagen: ‘Wat mos k ook al weer?’