Grunnen

· Detmers, Ab

As k smis noar de landkoarte kiek
Zai k Grunneger wierden achter n diek
Mien innerlieke dwoalt din noar boeten
Stoft over kwellers mit schoapen in sliek.

As k der mor aits kaans tou krieg
Ontkniep ik ons eerde mit aal t gemieg
Maank dij stilte gain bölkend geraag
Komen zinnen din even weer op n rieg.

Doar aan t wad gaait t der din heer
As n koap soes k der over en reer
Dij wiedte bekeukelt mien aigen ikke
k Loat mie laaiden en denk nait meer.

Aal dij dörpkes stoan doar op mien koart
En stoeven mie veurbie mit n bloudse voart
t Dwirrelt mie der ja glad van veur d’ogen
k Zai aal hoeskes rondom kerkjes schoard.

Grunnen mien Grunnen ik vuil mie din riek
Grunnen oh Grunnen hier achter dien diek
Grunnen ons Grunnen kinst ja mor groalen
Ast zo deur tierst geef k die groot geliek.

• Facebook
• X
• LinkedIn
• Email
• Print

Gedichten

Meer van t zulfde:

• Joagen joagen

• Oosterhouk

• De kunstschilder

Achtergrond info:

Woont in: Delfziel
Schrift al: joaren

Joa, op t heden is schildern weer n luk bietje in bie mie, mor der is n tied west dat ik as ain van d eersten van de Grunneger Schrievers nogal drok bezeg was mit schrieven verhoalen vertellen en dichten.
Toal en Taiken hebben toun hail wat van mie opnomen. Kunstgang Kaampe in Steem bin’k ook nog bie d oprichten west.
Zoas eerder zegt, k heb t nou drok mit schildern en tentoonstellens. Kiek mor even op mien Web-log, din krieg je n beeld van mien doun en loaten. Der stoan ook wat verhoaltjes op in t Grunnings. Dij toal mout der inblieven en smis tot groot verdrait van elk en ain proat ik (lel ik?) lekker deur. t Gait aal zo makkelk.