Grunnen
As k smis noar de landkoarte kiek
Zai k Grunneger wierden achter n diek
Mien innerlieke dwoalt din noar boeten
Stoft over kwellers mit schoapen in sliek.
As k der mor aits kaans tou krieg
Ontkniep ik ons eerde mit aal t gemieg
Maank dij stilte gain bölkend geraag
Komen zinnen din even weer op n rieg.
Doar aan t wad gaait t der din heer
As n koap soes k der over en reer
Dij wiedte bekeukelt mien aigen ikke
k Loat mie laaiden en denk nait meer.
Aal dij dörpkes stoan doar op mien koart
En stoeven mie veurbie mit n bloudse voart
t Dwirrelt mie der ja glad van veur d’ogen
k Zai aal hoeskes rondom kerkjes schoard.
Grunnen mien Grunnen ik vuil mie din riek
Grunnen oh Grunnen hier achter dien diek
Grunnen ons Grunnen kinst ja mor groalen
Ast zo deur tierst geef k die groot geliek.
