Griet en törfkooljes, Tines en peerden
Swinters mos Roelfs vraauw, Margaretha (Griet) Meijer, oet Kloosterboeren, elke zundag törfkooltjes waarmen veur sikkom vieftien steuven, dij deur kiender véúr Hoogmis ien kerk brocht werden. Eerst verkoolde ze törf. Dij lait ze wat bekleumen en din bestreek ze kooltjes mit aask. Bleven ze laanger waarm. As klokken ludden, veurdat kerk aanging, mouk ze kooltjes gluiend en legde heur ien testen. Dat is zo’n potje van staingoud, mit ain oor. Veur twij gulden viefteg ien t joar haren rieke boerinnen haile winter sundoags din n lekker waarme stoof onder de vouten. De riekere boeren en boerinnen kwamen mit n koetsewoagens noar kerk.
Boeren werden mit heur femilienoamen aansproken en bie boerinnen wer doar ‘juffrouw’ veur zegd.
Pa Sleumer waas as de dood veur peerden, dus dij mozzen oetspand worden deur n zundagshulp: Tines. Tines Kock.
As hai der hail enkeld nait waas, din mos oldste dochter Trui dat doun. Trui waas nóg benaauwder veur peerden as Pa Sleumer, mor dat kon Pa ook nait helpen!
Tines woonde ien t Gasthoes. Hai was nait haildaal goud.
As Tines peerden oetspand haar, din bon hai heur ien schuur aan muurringen vaast. Hai zette koetsewoagens op t aarf, tussen kerk en t café-logement. Sums trapten peerden noar nkander en brak ter ain lös. Dij mos Tines din op t schoulplaain trugvangen.
Noa Hoogmis, as der ien kerk n geur van wierook en verschruide rokken hong, kwamen boeren en boerinnen noar Roelfs café, doalk noast kerk, veur kovvie of wat aans.
Veur n kwartje, dij onder schuddeltjes hinlegd wer, moggen ze net zoveul kovvie drinken as ze wollen. En noa kovvie dronken boerinnen voak n glaske Madeira.
As klanten vot waren en kop en schuddels oproemd werden, zat ter onder ien kopjes mainsttied nog n dikke proeksel onopgelöste sukker. Dij verrekte boerinnen haren toch ook wel wat minder sukker ien kovvie doun kind? Zunde van t geld ja! Op t lest spande Tines peerden weer ien.
Van elke boer kreeg e n dubbeltje.
Zo’n zundag brocht Tines om en bie n gulden op.
Op rode plavuzen ien puthok ston n waskedel. Deur de week hulp Tines Griet doar n uur laang mit wasdraaien ien kedel. Doarveur kreeg e n kop kovvie en smirregs resten oet pottenpannen mit waarm eten. As ze tied haar, stopte ze Tines ien bad. Pa Sleumer zörgde veur holt, törf en kolen veur grode keukenkaggel. Sums braandde kaggel te hoog en din verbraandde t eten. Dik ellèn! Sums bekloug n kostganger hom bie Pa Sleumer over t eten. Dij veterde Griet din ommeroak oet. Mien God, as ie ale troanen, dij zai stiekom schraauwd het, bie nkander veegd haren! Hail Hoofdstroat haren ie der mit schoon bounen kind!
Op t bidprentje van Griet:
`Een gemakkelijk leven had God haar niet toebedacht.
Zorg, verdriet, teleurstelling, meer dan menigeen kan vermoeden, heeft zij gekend. Maar stil berustend heeft zij alles aanvaard.’
Roelf, as brandweerkommedant.
Ain joar noa Griets dood kreeg Roelf n haartaanval. Wina, t dainstwichtje, wol hom smörgens op zien koamerke zien broodeten brengen. Hai laag dood op vlouer. Wina gierde en vil flaauw. Roelf waas mit neus tegen t naachtkastje aanvalen.
Op Roelfs bidprentje: ‘Door zijn doofheid heeft hij veel moois moeten missen. Maar opgeruimd van aard droeg hij dit kruis blij en gelaten.’
