Even uutpoesten

Zai zitten op n baankje en kieken noar alles dat veurbiekomt. ‘Wilst nog n broodje?’ vragt zai de man en mit holdt zai hom heur tazze veur.
Hai schudkopt: ‘Nee, k huif nait.’ ‘Tou mor. Gebakken aai is lekker.’ ‘k Huif nait meer,’ zegt e.
Lopt n fien, lutje wicht heur kaande uut. n Invalen snoetje en spier wit. t Hoar as taauw in toeze. t Wichtje is schoamel aantrokken en lopt op blode vouten. As zai veurbie t baankje is, zegt hai en kikt t kind noa: ‘k Las lestdoags, dat aine op de twaalf kinder in Nederlaand opgruit in aarmoude. Wilst toch nait leuven dat zokswat in 2021 hier nog veurkomt?’
‘k Wait woarst noar tou wilst,’ zegt de vraauw noast hom. ‘Meschien haar dat kind wel hail groag mien broodje mit gebakken aai hebben wild. Den haar k teminnent aine bliede moakt …’
‘… Och.’ Zien gezichte betrekt. ‘Meschien wel.’
‘Waist wat t mit die is,’ zegt de vraauw. ‘Doe bist overgevuileg en veuls te meedliedeg. n Aander redt zok beter as doe denkst. Vleden weke op dat feestje van Kim en Maarten zaten wie boetendeure. Kwam der inainen n hond aanzetten en ging liek veur die stoan. Wolst net n hap nemen van dien gevulde koek. t Daaier keek die aan mit n poar grode, smekende ogen en doe, dikke odde, haarst smoak direkt van dien koek òf. Maindest dat t daaier omkwam van d’honger. Wie leven in n riek laand, mien jong. Vergeleken bie aal dij vèrre, vrumde streken woar ze echt van aarmou te lieden hebben, maggen wie ons haanden ale doage stief dichtkniepen.’
‘Wat hest aal te kommersietsen? Goa van mie òf en loat die schaaiden, as ik die t nait meer noar t zin moaken kin.’
‘Ik kiek wel uut. Net nou k n beetje aan die wènd bin, zeker.’
Hai wist zok t klamme zwait in ain vlakke haandbewegen van t veurheufd.
‘Kom, in de bainen. Wie pakken ons fietsen en goan verder,’ stelt de vraauw veur.
‘Joaren hebben wie autoreden mit ons baaident en wie raaisden hail Europa deur,’ zegt e, ‘en nou?
Nou mouten we fietsen, op ons leeftied.’

‘Wees bliede dat ons gezondhaid ons nog nait hailemoal in de steek loaten het,’ is t antwoord.
‘Bovendat, zugst op fietse veul meer van de netuur as dast der in auto mit n gaang veurbiescheurst.
Bewegen holdt n mins vereg.’
‘Doe pratst net zo laank tot k die geliek geef, hè.’ Brekt n fletse glimlaach bie hom deur. Even loater fietsen zai mit heur twijbaaident vris van zin langs kaampen gruinlaand en langs korenvelden in volle blui. Waait n zaachte zummerwind, aans haar t ondroagelk hait west en zeker gain weer veur n fietstochtje op dizze zundagmiddag.