Eten

Hebben ie ook zoveul had mit de Kerstdoagen?
Nou, wie wèl. Wie bennen aans nait vòtwest, mor wie hebben in hoes eten. Zwoantje haar zok meroakel goud veurberaaid. De leste twij moand haar ze gain kookpergram op televizie mist.
Ze haar ze aalmoal zain, mit t schriefblok op de knijen.
En ze was n haile week van te veuren al bezeg mit veurberaaidens. Ze haar gruinte hoalt, vlais en wait ik veul wat aal nait. Joa, ik wos t echt nait, omreden t mos n verrazzen blieven. t Was wat biezunders oet de Fraanze keuken, was t ainigste wat ze kwiet wol.
En doarom haar Zwoantje zok eerste Kerstdagmörgen opsloten in de keuken. Om n uur of twaalven kon k t nait meer oetholden en ik klopde aan deure.

“Ik mout der even laangs”, zee ik. “De eerste twij uur nog nait”, zee ze. “Joa, mor, ik mout noar de WC. Al n beste zet”.
Ze wol mie nait leuven lu. “Aal truukjes om der achter te komen wat of ik aan t koken ben”, ruip ze boven t lewaai van de òfzoegkappe oet. “Tou nou, ik mout echt hail slim neudeg en ik zel nait kieken”.
Dou dee ze de deure open. Mor dij dee ze vot weer achter zok dicht. Ze haar n theedouk in de haand. “Goud, mor din krigst n blinddouk veur, aans kiekst toch”. Der zat niks aans op.
Ze dee mie n blinddouk veur en ook nog…. laag nait, n wasknieper op de neuze. “Aans kinst roeken wat we kriegen” en ze laaidde mie aan d haand deur de keuken noar t achterhoes. Ik vuilde mie net n schoap dij noar de slagter ging. Mit de bosschop dat k op de weeromraaize weer de blinddouk veur mos en t advies om de wasknieper veur t gemak ook op de WC mor op te holden, gooide ze de keukendeure weer achter mie dicht en ging ze deur mit woar ze bleven was.

Om twij uur mog ik begunnen met de toavel kloar te zetten. Nou dou ik dat maistied, dus dat leek mie nait zo stoer. Dat haar ik dus nait goud begrepen. Dou ik t zwilk tou kaaste oet pakken wol, dou kreeg k n tik op de vingers. “Nait ons zwilk man, ons nije Kersttoavelklaid mout der op, mit biepazende servetten”
Dou dat kloar was mozzen de zundoagse borden der heer en t bestek, dat Zwoantje n moal aarfd haar van heur taante Gepke, dij aaltied in Veelerveen woond haar, noast dij van Kroeze, dij doar n zwieneschure haren.
Der mozzen ook nog even keerzen op stoan en gloazen en “moakst mie de wienvlèzze ook nog even open” en ze wees mie n wienvlèzze aan. Nou mouten ie nait denken, dat dij vlèzze zo mor op toavel stoan mog, nee, dat mos eerst in n karaf, ook aine van taante Gepke. Wat n òfwaske docht ik nog.
Dou mos t bestek bie de borden liggen en dat leverde toch n perbleem op. Hou mos t nou nog mor presies liggen. Ik wol t ja zo geern goud doun. Mes en vörke wos ik wel, mor dij lepel, hè.
Mos dij nou bie t mes liggen of bie de vörke, of messchien boven t bord en din dwaars? k Heb ze mor aaldrije in t servet draaid, handeg nait? Ontholden manlu. Dou ik de plastieken streubuzze mit zolt, net as aaltied op toavel zetten wol, dou kreeg ik de board der òf. “Wat bist toch ook n boer nait, doar hebben wie toch n peper en zoltstèl veur, ook ja van taante Gepke, waist ja wel”. Ik wos t nait, mor ik wol t geern leuven.

Op t lest was t zo wied. Wie begonnen mit de soep. Ik wol net mien eerste hap doun, dou ze zee: “Wat hest doe doar veur n glas bie dien bord stoan”. “Nou, ” zee ik “dat liekt mie nait zo stoer, dat is mien bierglas ja”. Weer was ik n boer lu, dit moal n grote, bier drinken bie t kerstdiner, dat kon ja nait, wién mos t wezen, ik mos der ook wien bie hebben. Goud, ik nam ook mor wien. Ik docht nog wel even, dat t Kerstfeest toch n feest van de verdroagzoamhaid was, mor dat was mor hail even, dat ik dat dochde.
De soep smuik aans meroakel goud. Oet gewoonte dee ik der aaltied n beste flotter pies-pies in, joa, dat zeggen wie bie ons aaltied tegen maggi, mor dat was ducht mie aal nait neudeg wèst.
Dou wie wieder gingen mit t vaste, dou ging t weer n beetje mis. Ik ging bie t toavel vot en kwam weerom mit de vlèzze ketchup, om zoas ik dat aaltied dou, bie t vlais te doun. Ik kon hom dus weerombrengen, ze haar al wel drij soorten saus op toavel stoan, dat heurde der op. Weer was ik n boer, dit moal n haile dikke. Vrede op eerde, schoot ter nog gauw even deur mie hìn.
t Was aans aibels lekker, haalverwege mos ik de knope van de boksemboare al lösdoun en k was d haile verdere dag wat wee in t lief. k Heb aans ain perbleem, woar ik mor gain antwoord op wait en dat is dit: Wat heb ik in vredesnoam had?

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf