Eentje Vatter
n Biezundere man, n koopman mit Jiddische oetsproaken en tactieken. Om joe inzicht te geven hou of dat veur, in en noa de oorlog ging, wil ik onderstoand laidje geern ploatsen.
Poen, poen, poen, poen
De een zegt geld, de ander money
maar wij zeggen poen
Een duppie is een beissie
een kwartje is een heitje
een gulden is een piek
en een rijksdaalder is een knaak!
Een tientje is een joetje,
vijfentwintig piek een geeltje
maar hoe heet nou een lap van honderd gulden?
(Meier) Raak!
Vatter handelde in slachtvij, zo as knienen, hoazen, hounder enz. Hai haar in zien leven n goave ontwikkeld, woarbie hai deur d’aankoop even van de grond te tillen op n beetje noa, t gewicht schatten kon. In zien hazzens wuir de pries van in- en verkoop den rap moakt en nuimde hai de verkoper zien pries. “n Doalder!”, was bievubbeld den zien bod.
“Houveul is dat?”, wol verkoper waiten. “Ain gulden viefteg! Nou, vot, k zel die vief heitjes geven. Om dastoe t bist!”
En den haar e zien knippe, dij e mit n kettentje om haals haar al open en huil der vief kwattjes oet.
Voak was de verkoper den zulf nog nait zowied, dat e oetreken kon, houveul as vief kwattjes was. D’lu haren t nait te roem en t knipke was voaker leeg den vol. As der al wat in zat, was t voak dubbeltjes en kwattjes. En vief kwattjes (heitjes) meer was den al hail wat!
Bie t verkopen was t zulfde. “Twij piek! Magst ook tien heitjes geven. Wilst hom geslacht? Den mouten der twij heitjes bie. d’Eulielaampe braandt nait veur niks!”
Bie Radio Noord haar men heurd, dat Vatter oet Scheemde zo goud schatten kon. Hai wuir nuigd om dat oet te testen en mos doarveur 5 hounder en knienen taxaaiern. As e der nait meer as n onze noast zat, zol e n pries verdainen. Hai ging mit n vette pries noar hoes! Vatter kon der goud van leven. Haar aaid zat geld bie zok om meerdere daaiern tegelieks te kopen. Vandoar zien nogal grode knip mit ketten om d’haals.
Haar e n pertij hounder kocht, den legd’e dij noast zok dele totdat e ze altmoal haar en den gingen ze in n zak.
“Hou kin dat wel?”, wol ik waiten. “Zai blieven ja stil liggen!”
“Och, da’s nait zo muilek ….. even vleugels over nkander en zai kinnen gain kaande oet.”
Op n zundagmörn komt e mit n dikke rooie kop bie zien oomkezegger binnen stoeven. “Man, wat hest wel?”
“k Heb mien knippe verloren!”
“Woarzoot? Woar bist west?”
“k Was even bie t waarkhoes op Gasthoesloane.” “Nou, kaalm mor ….. wie goan mit nkander wel even zuiken.”
“Hai kin ja nooit wied vot wezen.”
“Zat der veul in?”
“Joa man! Beis elef!”
“Houveul is dat?”, wol ik van mien kammeroad waiten. “Twijdoezend!” d’Bek ston mie open! Zoveul? En dat mit handel in hounder en knienen? d’Knippe hevve weer vonden. Ale geld zat der nog in en Vatter glom as n ekkel!
Hai is maal an t enne kommen. Volgens mien kammeroad lag e d’leste tied van zien leven in stad en haar e baaide bainen der òf.
Deur zien zuneghaid kocht e ook wel haalf verlamde bokjes op en den snee e t verlamde dail der òf, om t aander dail op te eten.
