De hamster
Laang, laang leden raaisden wie mit regelmoat noar stad tou, leujong en ik. Hai mos noar kinderarts, want hai haar slim last van zien lonkjes. Aiweg verkollen, bronchitis, kuurtjes, ie waiten t wel. Leu jong was vereg genog, doar nait van. Veul fantasie haar e. Hai wos van dij bezuiken altied wat biezunders te moaken en dokter dee der geernt aan mit. Zo verstopte hai zuk achter gerdien, zien blode voutjes staken der onner oet. Doar zat ik allain te wachten, dou dokter binnen kwam. Woar jong wel was, vroug dokter zuk òf, onderwiel dat hai noar blode voutjes keek. ‘Nou,’ zee ik, ‘hai is diskeer toes bleven, joe mouten t mit mie doun.’ Jong kwam triomfantelk achter gerdien vot.
Hai was stoapelwies mit dokter. Hai zee tegen hom, dat hai hom wel helpen wol, dou hai weer aankled was. ‘Oh da’s goud,’ zee dokter, ‘din vroagen ze: deur wèl bist holpen? Deur dij dokter mit dij gruine broek of dij mit dij broene?’
‘Och,’ zee jong, ‘as t zover is, wil mien moeke joe ook wel n gruine moaken, heur.’
Wie waren onnerwegens noar t zaikenhoes. Doar was ik bleven noa dizze laange inlaaiden. Op hoofdstoatsion gingen wie even in kiosk aan. Jong dook in ainen noar beneden, pakte wat van grond en muik dat e votkwam. Ik der achteraan. Op mien vroag wat hai doar haar, mos ik hom eerst beloven dat hai hom hollen mog. In de kom van twij jongenshanden zat n hamster.
Vonnen in kiosk. Wie weerom, vroagen of ain hom miste. Nee dus. Wer n deus teveurschien hoald, aan bovenkant open en doar kwam hamster in. Op noar t zaikenhoes. In wacht- en spreekkoamer en elke keer t verhoal oet de douken doun.
Noatied mit traain noar hoes en hamster kreeg n verblief. Elke oavend mog hai der oet en vertoonde zien kunstjes dij hom mit veul geduld leerd waren.
Jong, dij nou groot is, vertelde mie t vannommerdag. Hamster zien noam was Pieter.
