Herinnerns

Loat ik n joar of 28 west wezen dou k mitdee aan n kerstspel. Ging oet van vraauwenbond en schriever van t stuk haar hom omzet in tegenwoordige tied. As ain van de jongsten van speulers was ik Maria.
Mien verloofde was Lena … vraauwenbond het ja allenneg mor vraauwlu. t Begon dermit dat k bie mien moeke kwam en vertelde dat k in verwachten was. Moeke zee dat dat tegenwoordig nait meer huift, der is ja genogt. Dat t aans was, betwievelde ze slim.
Ik ging noar mien taande Elizabeth, dij heur tekst compleet kwiet was, dou wie op podium stonden. Boetendes was taande ook nog haardheurend. Zai dee kop schaif en zee: ‘Wablieft?’ Stilte wer onderbroken deur gefluster van souffleur, mor taande Elizabeth stoarde verhilderd in t rond.
Nou haren wie oet den treure oefend, dus pakte ik droad van heur verhoal vroagenderwies op, zodat zai allenneg mor joa huifde te knikken.
Dou kwam veur mie t hachelke mement. Lena ging langs deuren om n plekje te zuiken woar potje geboren worden kon. Elke keer kregen wie nul op rekest. Zai ruip in paniek, en wees noar mien buuk: ‘Joa, mor mien vrouw is zwanger en potje kin elk moment geboren worden!’ Ik wait nait hou t kwam, mor op dat moment kreeg k elke moal de slappe laag. Ie begriepen, t mos toerloos over bie repetitie. Mor bie optreden ging t goud, net as dat k ale coupletten van lofzang van Maria a capella in stille zoal loepzuver zong. t Is n mooie herinnern.

Hol moud der in en wees veurzichteg.