De dood van Vera Reker (20)
Ze hebben der roezie om kregen en hai het, dou e t maal vel om haar, heur n beste bats verkocht. Ze kwam ook nog mit heur fiene koppie aargens tegen aan. Klabats, zo dood as n pier. Dat Bertil Marnixs roare knopen aan jaas het, hebben wie zulf zain.”
Dubbeldam keek achter Ester Edens noar t grode widde bord. Doar zat n foto opplakt van Bertil Marnixs. Zo’n rood magneetje zat op zien veurheufd. Hai leek wel n goeroe mit verwilderd gezicht.
“Zo is t goan”, zee Philip Bakker. Hai keek Dubbeldam en Edens om beurten aan. Dou keek e op zien blok.
“Op n zeker ogenblik komt Bertil Marnixs der achter, wat der aalmoal speult. Zien laifje is nait hailendal zo as e denkt dat ze is. Hai wil heur of votdoalek wat aandoun mit zien gekke kop. Of hai wil mit heur proaten, of roezie moaken. Driest gaait e op pad en komt in de Olderman State. Doar gebeurt wat doar is wat veurvalen en dat zuiken we loater oet. Hai helpt heur mit n gedrogeerde kop of mit n vergrèlde kop, of baaident noar d’aander wereld.”
Dubbeldam wees mit n geel potlood noar Flip. “Den gaait e noar heur hoes, buurvraauw overlopt hom en hai zegd dat e van plietsie is. Scheet van n buurvraauw geft hom sleudel van Vera’s hoes en meneer hoalt alles wat e mor vinden kin vot. Wat hai al wait en wat e denkt, komt oet. Vera Reker het n manuscript kloar, woarvan t mainste deur hom bedocht is. Ze het hom bekeukeld en het alles aigenlieks stolen. Den moakt e n fout. Sleudel geft e nait weerom. Taande van Kootje stapt oet lift as wie der veur stoan te wachten en… Bingo.”
“Mor wat mos e den achter in toen bie Ko zien sloaplanten?”, zee Ester Edens. “Doar hebben wie t moordwoapen vonden. Doar haar e ja gain waark. Toch roar om dat ding doar neer te smieten. Manlu, t puzzeltje klopt oardeg, mor is nog nait kompleet. Stel die veur, hai komt deur toen in keuken. Verinneweerd heur. Zuikt bie de balie heur spul biemekoar en den weer deur keuken en weer vot. Vera Reker ligt sikkom veur deur in poul mit bloud. Hai is deur veurdeur vot goan. Stel, hai is deur de hal via veurdeur weg goan. Den kin e dij deegroller noeit in toen kregen hebben. Der klopt wat nait. Waren der ook videobeelden veurhaanden?” Flipje schudkopte wat. “Wil ik mien vrundin Stallinga wel eefkes noar vroagen. Heb ik ook nait echt in mien gedachten, dat ik camera’s zain heb.”
“Elkenain het n alibi veur de dag en nacht van de moord. Klopt aalmoal as n swellende vinger. Mor bie Bertil Marnixs stoekt t. Hai lult der mor wat in om. En dat moakt hom extra verdacht.” Dubbeldam ston op en kreeg zien jaas. “Ester, Flipje. Bedaankt veur joen flaauwe proat, meschain is e ook nog wel n leugenpuut. As je zo goud binnen mit de schilderskwast en mit woorden. Den bin je veurvast ook n grode leugenpuut”, zee e en luip vot.
Flipje bleef zitten en keek op zien schriefblok.
“Ik wait t nait meer”, zee e.
“Tomorrow is another day”, zee Ester. Ze mos goapen. Ze pakte heur tas. Dee heur schountjes weer aan en keek noar Flip. “Ik knoei nog eefkes deur”, zee e mit n zucht.
Dubbeldam foeterde. Hai gaf aine onner oet de zak. Dat dee e overtugend. Hai sputterde in zien mobieltje of t niks was. Dou kwam t ding mit n smak op buroblad deel. “De pers begunt lasteg te worden. Wat wie wel nait denken. Zo’n kunstenoar as Bertil Marnixs opsloeten.” Ester keek in n stoapel pepieren. t Wuir stoadeg aan tied, dat dit zootje regeld wuir. Der lagen nog meer stoapels te wachten. Hou meer ze las en hou meer ze veur t grode widde bord stond te kieken, hou meer ze gedachten kreeg dat der wat nait in orde was. “Woarom gaf dij clown n adres op in Engeland?”
Philip Bakker kwam binnen. Jeugdege overmoud. n Vrizze jong. Dubbeldam kon hom as e zo dee wel schaiten. “Oet vervretenhaid of onner invloud van drugs. Schilders hebben t ook altied over t licht’, zee e. “Meneer het gain alibi. Hai zegt dat e bie Wilma was. Blift n vroag over. Wel is Wilma?” Ester sprong in t ìnd. Ze kraabde zuk op kop. Pakte heur mobiel en legde hom vot weer op t buro.
“Verrek, dat is woar ook. Wilma van der Stee zol hier gustern kommen. Ik haar heur vroagd. Wie binnen weg goan en…”
Flipje keek heur aan en schudde wies mit kop. “Gainent meer west!”
“Den mouten wie der mor maank vandoag”, zee Ester schuldbewust.
Dubbeldam keek heur aan.
‘Dizze taande het ook n verhoal en dat wil ik groag heuren”, reudelde Ester. “Waist wel, ik luip heur tegen t lief, dou ik nog ais kieken wol in Marnixs zien hoes.”
Dubbeldam nikkopte en wachtte. “Goan we noar heur tou of loaten we heur hierkommen?”, vruig e.
“Wie goan der maank. Ik wil doar nog wel ais n piepke mit heur proaten.”
Wilma van der Stee zat in t atelier en keek veur zuk oet. Heur hazzens waarkten op volle kracht. Veur heur op grond lagen grode vellen pepier. Op elk vel ston Vera Reker. Wilma van der Stee ston op en pakte n grode vlès mit swaarde inkt. Ze luit n fien stroaltje inkt op de taikens valen. t Sputterde. Dou luip ze over de vellen papier en schoof mit vouten ofdat ze n peuk oettrappen wol. In twij menuten tied was der van t waark van Bertil Marnixs niks meer over. Vievenvatteg schetsen bestonden nait meer. Wilma schraaide en schraaide, ze greep n mes van n waarktoavel. Ze luip noar de grode schilderijen aan de muur en Vera Reker keek in ale glorie weerom. “Doe galleg rötwief”, siste ze.
Philip Bakker luip over t grasveld van de Olderman State. Hai was op zuik west noar camera’s. t Was hom wel duudelk, dat zukse zoaken hier nog nait aankommen waren. t Was aaltenduvel luxe, mor n bewoakingssysteem was der nait. Hai was onnerwegens noar zien auto. Der wuir van hom verwacht, dat e weer in de papperazzen van Vera Reker doeken zol. Mor hai luip hier zo lekker. Hai kreeg sums schele kopzere van papperazzen. Kootje in zien grode blaauwe overall swaaide noar hom. Philip swaaide weerom. Der luip n grode heeg noar achtern tou. Achter grode beukenheeg lag de toen woar Ko boas was. Der was n gedailte mit Engelse borders mit n bloumenpracht, dij zeer dee aan ogen. Philip Bakker luip wieder noar achtern. Links van hom, braide, grode grasvelden mit oetwaaiernde kastanjebomen. Bie n grode vieverpartij stonden de treurwilgen. De takken slierden deur t wotter. Rechts van hom de bloumentoen en gruintetoen. Mit slingerwegjes van rooie stainslag. De gruintetoen. Alles in rechte vakken en prachtige bakken mit grode glasroamen. Doar achteraan zol dij snakkerd van n kok wel zien kruden hoalen. Of meschain luit e dat wel doun deur zien ondergeschikte van der Velden. Philip kwam aan t ìnd van t spultje. Hier achter op Olderman State was boudel n lutbeetje biemekoar frummeld.
t Leste stuk van de heeg was nait hailmoal dicht. Der luip wat stiekeldroad deur en achter bie sloot onner bomen, waren de beukjes aan t verpietern. Doar wol niks gruien. Zo groots as de entrée was aan veurkaant van Olderman State, zo schieterg was de achteroetgang. n Simpel wit hekje mit wat schaifzakte poaltjes. Hier en doar wat stroekerij.
Tja, docht Philip, hai stak zien haanden in buuts, dit is veur t personeel. t Zel ook nait zo wezen. Wied vot van de grode belangrieke wereld van grandeur en geld. Zo gaait dat nog aal. Kootje kwam der aanbentern. Hai speerde wat mit aarms en stroekelde sikkom over zien grode stevels “Meneer, meneer, ho ais wat even!!” Philip Bakker nikkopte. Hai stopte mit pulen en keek toenman aan. t Duurde eefkes. Aigenlieks dochde aan Katja, dat ze vanoavend noar de film gingen. En aigenlieks nog meer, wat ze den noatied doun gingen. “Dat is meroakel mooi, Ko.”
“Ik heb t nait votdoan, ik denk dat t hoaren binnen. Der zat ook zo’n schier rood strikje bie. Oh en dij rook lekker.”
Bie Philip Bakker de jonge agent begon wat te doagen. Wat zee dizze goie jong nou? “Hou n rood strikje?”
“Kiek hier”, zee Ko. Hai wees mit zien voele vinger noar n stiekeldinkje n meter overzied. “Hier zat n meroakel schier rood strikje.” “En woar is dat strikje nou?”, vruig Bakker. De man wees noar zien kas. “In mien kantoor”, zee e. Hai grijnsde van oor tot oor. “Dat is goud bedocht Ko. Kantoor!!! Joa man dat is goud.”
Ko de toenman, draaide zuk haalf om en luip in richten van bloumenkas. Philip keek vernijs noar t stiekeldroad en dee votdoalek n poar voamen achteroet. “Ik kom der aan Ko, mor ik wil hier nait deur t stiekeldroad kroepen. Woar kin ik nou beter langes lopen.” As n speer vloog zien blik over grond en hai dee nog n poar voamen achteroet. “Is plietsie hier achter ook west?” Kootje schudkopte wat en kraabde zuk achter oren. “Nee, dat denk ik nait. Ze binnen hailendal veur bie de pladde bakken veur de sloa west. Ik denk t nait. Hier is ja ook niks te zain. Hier gebeurt ook ja sikkom noeit wat. Ik mout aalgedureg achter dij widde krengen aan zitten, dat ze mie hier nait deur kommen. Ik heb aal drij moal vroagd om kukengoas. Den krieg ik boudel beter dicht. Mor ja, dat mag weer nait. Kiek, doar is n hekje in heeg, goa doar mor langes.” Flip Bakker greep zien mobieltje, mor bedapperde zuk. Hai wol bellen, mor dee t nog nait. Hai mos eerst wat zain. Kootje mos hom eerst wat zain loaten, den zol e bellen. Hai luip op n drafje noar t hekje en ging doar achter de toenman aan, dij mit grode pazzen noar zien ‘kantoor’ luip.
Dubbeldam greep aarm van de roazende vraauw net beet, dou ze wol oethoalen noar t schilderij. Hai draaide heur aarm om en t mes vuil op grond. De vraauw keek Ester Edens aan en begon te schraaien. Ze zakte deur de knijen en schokte en gierde en snötterde, dat t n laive lust was. Ze kwielde op holten vlouer. Ester zakte ook deur knijen en knielde noast heur en sluig n aarm over scholders van Wilma van de Stee. Der vuilen dikke druppen op de holten vlouer.
(wordt vervolgd)
