Bloudprikken

Der zol wel aander weer op komst wezen, docht ik. Altied as t weer omslagt, den dut e zeer. Nou dee e verrekte zeer. Zol der onweer of störm aankommen?
Dou ik boven was in t gebaauw, was t meroakel stil. Mien voutstappen op holten vlouer bonkten sikkom deur t haile gebaauw. Bie t bloudprikken was gainent. Woar k ook keek, k zag gainent. Ik keek op t sedel, dat mie mit de post stuurd was. Joa, der ston dudelk op. Vief veur twij. Dat was t sikkom. Omreden dat we in slimste van coronatied zaten, wuir mie de weg wezen deur sedels mit pielen op roamen en deuren. Ik kwam op n soort van overloop mit n poar stoulen. Hier mos k mor wachten. Nog n poar menuten en den was k toch weer mooi op tied. Aargens op gaang n ìnd wieder zat n stel drok te kwedeln. Doar aargens huil n dokter tou. Ze waren zeker wat kèl veur dokter. t Gerevel was nait van lucht doar in t houkje.
Der kwam n juvver aanstappen mit widde maauwschoet aan. Aha, docht ik: dij nuimt mien noam en den loop ik mit en den stoa k over vief menuten weer boeten. Loop k mooi nog eefkes deur hoaven … Juvver bekeek mie, draaide zuk om en ging weer vot.
Der kwam n vraauw aan dij zwoar achter de poest was. Ze keek op ale sedels. Roar, docht ik. Overaal staait zo’n swaarte piel op. Da’s toch nait zo stoer. Ze luip nog moal weerom en dee t aalmoal nog n keer. En dou nog n keer en muik heur haanden schoon bie t coronapompje. Ze ging noast mie zitten op anderhaalf meter. Dat wel.
Ik heurde hakken tikken en doar kwam n laange blonde jonge vraauw.

‘Mevrouw Steenmeier,’ ruip ze te haard. Wie zaten ja vlak bie heur. Ik was t ja nait en vraauw noast mie bliekboar ook nait. Ik docht bie miezulf: den loop ik wel mit. Blonde prikster luip weer vot en tied tikte nuver deur.
Der kwam nog n jong wicht bie ons zitten. Ze pakte vot heur tillefoon. Der kwam nog haile grode, laange kerel op booraailaand-stevels. Dij wuir ook vot beld en veurdat k derop verdocht was waren ale stoulen bezet.
Doar kwam ze weer aan. Ze haar t hoar op zolder en ze luip mit n snipper papier in haand. ‘Mevrouw Steenmeier,’ ruip ze. t Klonk wat verdraiteg, asof ze t slim von dat dij mevraauw der nait was. Der was keuze genog nou. Ze keek op heur braifke en vertelde zukzulf wat. Dou der echt gain reaksie kwam, stak ze t braifke in buuts en luip ze mit neus in lucht vot. Laange gaang deur en verdween achter leste deur. t Was bietieds aal tien over twij. Vraauw noast mie zuchtte daip.
Man mit stevel las van zien mobieltje dat der n fietser oetgleden was aargens bie …
Der kwam der nog ain aanschoeven. Zien mondkapje zat schaif. ‘Is t hier van bloudprikken?’ vruig e. t Was overaal opschreven mit logo’s en pielen. Mor t was altied goud om nog ais te vroagen. t Was hier wel t Gezondheidscentrum, mor verdwien mor ais achter n verkeerde deur. En bist morzo n orgoan of twij kwiet. Ik gaf hom groot geliek.
t Wuir stil en ik keek noar boeten. Der luip n kat over kliko-bakken. Bie de leste nam e sprong verkeerd en lag e middenmaank n poul swaart wotter. Katten kommen altied op de potern terecht. Nou dizze nait.
Der kwam weer n prikster aanschoeven. ‘Meneer of mevrouw Stapper,’ zee ze. Ze was muide, dat zag ik vot wel.
‘Dou mor meneer!’, zee ik vrundelk tegen heur.
Ze bekeek mie van kop tot tonen. ‘Mie best, ook goud,’ zee ze.