De Bruloft
Smörns om zeuven uur zaten wie al in de auto. t Feest begon om ain uur, mor ja, der waren voak files op de weg noar Rötterdam en doarom haar ons schoonzeun Evert zegd: “Wie vertrekken op tied, din kin we onderweg ook nog even aargens aan om kovvie te drinken.”
Ik zat mit mien oldste dochter Trieneke achterin, soamen met heur twij kinder. Kees, mien man, zat noast Evert veurin de auto mor echt in feeststemming waren wie nait, want wie zaggen der nait oet, wat mozzen ze wel van ons denken.
n Poar moand leden haar ons dochter Martje, dij in Rötterdam woont zingend van vreugde belt. “Koen en ik goan traauwen op 15 november”, ruip ze deur de telefoon. Wat waren wie bliede veur t stel.
Wie stakken de koppen bie mekoar en gingen aan de slag, der mos n mooi kado kommen, der wer n prachtege kadomand in mekoar zet en der wer een map moakt mit aalmoal laive felisitoatsies, gedichten en taikeningen erin.
En zo gingen we mit nander op stap noar Rötterdam. Wie duurden mekoar nait aankieken, wie konden der wel niks aan doun, mor t was toch om joe dood te schoamen zoas wie der oetzagen.
Even veurbie Zwolle ging t al mis. Politiecontrole. Mainsttied n fluitje van n cent mor dou de agent ons zag, zee hai bars: “Woar goan ie hin?”
“Noar n bruloft” zeden wie.
“Doar kom je zeker vandoan,” gromde de agent. Én wat héje toun wel oetvreten”.
“Eerlieks woar agent,” zeden wie, “wie kommen gewoon van hoes en goan noar n bruloft tou.”
“Mie hol je nait veur de gek,” zee de agent. “Mitkommen noar t buro.”
Der zat niks anders op, wie reden achter de politie aan Zwolle in. Doar begonnen ze ons direkt te ondervroagen. “Ie binnen zeker betrokken west bie dij vechtpartij in stad Grunnen, ie dochten zeker dat je der wel gaauw tussenoet kniepen konden. Mor gelokkeg hebben we joe al te pakken.”
Wat wie ook zeden, ze wollen nait luustern.
Pas noa aanderhaalf uur kregen ze een telefoontje dat de lu van de vechtpartij al in Azzen oppakt waren.
Noa veul vieven en zezzen moggen wie endelk goan.
Toun gaauw in d’auto noar Rötterdam, as wie nog mor op tied kwammen. Wie haren t swait in handen. Mor om tien veur aine reden wie toch stroate bie heur in.
Toun we binnstapten keken ze ons aalmoal hail verschrikt aan. “Wat is dat wel,” ruipen ze. De olders van Koen zagen der aalbaaide keureg oet. Ik zag ze denken: “wat een zootje ongeregeld is dij femilie van Martje”.
Wat was t nou het geval, n week leden kreeg Evert n ongeluk op t waark. Deur de dikke störm dij der toun was vuil hai mit zien gezichte op n schaarpe raande van n vrachtwoagen. Hai luip n flinke snee op dij hecht worden mos bie dokter. Binnen n poar uur wer zien oog ook verschrikkelk dik en haar ale kleuren van de regenboog. Hai kon mor mit ain oog kieken en leek op een bokser dij knock-out sloagen was.
Twij doage loater kreeg ik n pienleke mond. Mien lippen zwollen hailendal op.
En tot overmoat van ramp brak bie Kees vanmörn een taand oet zien gebit. Verder was hai stief verkolden en t woater luip hom aalweg oet de ogen.
Wie konden t ja nait helpen, mor wie wollen wel deur de grond zakken dou ze ons zo aan t bekieken waren. En ik zol nog wel getuge wezen.
Inains begon Martje te lagen, ze laagde en laagde en kon sikkom nait meer biekommen. Heur make up wer hailendal vlekkereg. En tou ston de auto’s veur deur, wie mozzen noar t stadhoes. Der was gain tied meer om heur make up bie te waarken.
Hou wie de dag verder deur kommen binnen wait ik nait meer.
Moar inains was t toch doan en gingen wie noar hoes.
De eerste doagen hebben wie ons mor nait meer op stroat vertoond.
Vandoag kregen wie de foto’s toustuurd. Ze binnen hail goud lukt, veuraal t blauw oog van Evert komt zo mooi oet.
t Was echt n dag om nooit te vergeten, mor wat zol ik t geern weer overdoun.
Martje en Koen denken der aanders over, zai liggen nog in n deuk as der over proat wordt. En wie, wie lagen din n beetje schoamachtig mit, mor nait van haarte.
