Dauwtrappen

Veur dag en dauw bér oet, dat mot anders hoite t wel zunneboaden. De mörngloren is prachtig om te zain soamen mit de natuur te ontwoaken tis nog diezeg alles komt tot leven, zai t zunne deur de bomen hén verriezen, de vogels ontwoaken en zetten hun beste zanglaid der op.

Wie zain de knientjes rond huppeln ien t hoge bedauwt gras liekt wel of ze verkroepken aan t speulen binnen. De stilte smörgens is n oase van rust en vree, t is lijwindstilweer as we laangs t bosraand fietsen en ik bin al gain fietser mond open om genog lugt te kriegen.

Ik krieg n tieke ien mond dij mie geliek achter ien haals schut, ik sloek hom vot mor deur want oetspijen haar veul langer duurd. t Is vroug opstoan mor je hebben n dag laank om der van te genieten. Gewoapend mit n camera om mooie ploatjes en momenten vast leggen, kennen wie loater de momenten nog ains terog kieken.

Strunen deur t bos schrokken wie op, je vuilen t moagzoer branden in keel, de knijschieven trillen der van, d’r vloog mie n fezant op mit zien geretteketet. Haar ik nou moar n jachtgeweer docht ik, moar goud haar toch niks roaken kint, je binnen haalf verlamd van schrik en t is metain over en veurbie mit de vree.

Noa nog stukje fietst te hebben goan we padje langs daip, tussen de mollebulten deur manuvreern, ik heur Wia roupen schait es op man “joa even trankiel bin onder weg haar last van stötwind”.

n Verhoal van mien old collega dij ook aan t fietsen waren op n landweggetje as n auto heur inhoalen wil, fiets doe mor even veurop, as auto verbie is zegde tegen de vraauw “dien achterwaark is ook net n dörsmesien”, hai kreeg gain antwoord weerom. Soavends op berre wol e nog even van bil, woarop zien vraauw zegt veur zon beetje zoad zet ik dösmachien nait aanloop.

Noa n tiedje eefkes van de fiets oaf aan t kaant zitten ien t gras, beetje ranja drinken en oetpoesten, “dit mouten we voaker doun” zee de vraauw.
“Joa mor we hebben d’r nait altied tied of wie gunnen ons nait de tied der veur, en t weer zit nait aalwegens mit”.