Corona-(veur)zörg

Ons soamenleven staait wat in de wacht,
want t coronavirus het ons in de macht.
Bie t minste of geringste mout je isoleren,
om besmettens veur aandern te keren.
Mie dunkt t virus is hail goud te verdrieven,
deur joezulf flink wat knoflook veur te schrieven.


Mor ale gekhaid op n stokje,
oie worden hiervan aalmoal t bokje.
Ook al wor je nait zaik, of nog slimmer,
der beter van wor je nooit of te nimmer.
Want d’economie het op dit virus gain grip
En dat vuilen wie vroug of loat in ons knip.


Veurlopeg goan eerst hail veul zoaken dicht
en wie mensen kriegen n soort ophokplicht.
En worden weer bonden aan ons gezin,
mor gelokkeg zit n lock-down der nog nait in.
Rutte rekent op ons en ruik n gevuilege snoar,
deur te zeggen: ‘Let n beetje op mekoar.’


Staarkte

Meer van t zulfde:

Ploats hier joen reactie op dit stòkje, de nijsten kinnen ie lezen op de Thoesbladzie. Algemaine reacties geern op t Prikbord.

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Achtergrond info:

Van Ôl Pekel. As direkteur van ain van de Winschoter verzörgingshoezen (nou 5 joar in de VUT), dee ik elke vrijdagmörn n verhoaltje bie de bewoners. Mainstied waren ze oet doeme zogen, sums zat der n klaain beetje woarhaid in, mor t belangriekste was dat wie even lagen konnen mit mekoar.

E-mail bie wat nijs?