t Traainkoartje

t Is aal n joar of wat leden dat ik in Stad wezen mos veur n bieainkomst. Op zich niks biezunders, mor t biezundere was wel dat ik dou mit traain goan bin. Noa de bieainkomst noar station lopen, woar k veuls te bietieds veur d’eerstkommende traain op perron aankwam. Om tied wat deur te kommen bin k verschaaiden moal perron op en neer lopen.
Dou ik mie wat slik oet buuts hoalde en, noa t pepierke der òfhoald te hebben, in de mond stak, kwam der n juvver aanstappen. En wat veur juvver … ik mout zeggen, moeke netuur haar heur goud bedaild.

k Bin dou op n baanke zitten goan en heb heur verschienen, heur elegante loop en heur schier opmoakt gezicht mor ais even bewonderd. Ik kin in woorden nait oetstokken hou mooi ze was, allain jammer dat ze heur dat ook verteld hadden. Zai luip t perron op en deel op n menaaier of ze n modeshow aan t lopen was en zai was zok slim bewust dat ze veul bekieks haar en kreeg noarmoate t drokker wuir. Dou ze veur mie ston, keek ze mie aan mit n blik in ogen as gewoapend beton. Ze dee heur scholdertaske lös en hoalde doar n rolletje pepermunt oet. Dat vuil mie wat tegen, ik wait nait woarom. Op n sierleke menaaier stopde zai n wit snoepke tussen heur vuurrode lippen, proelde wat mit mond en luip dou wieder om noa zo’n 10, 15 meter zok om te draaien en de parade begon opnij.
Dou ik op heur oetkeken was en weer aan mien Jaantje dochde, zag ik n dikke meter veur mie n traainkoartje op grond liggen. Dij was vervast oet heur taske valen, dou ze op zuik was noar heur pepermuntje. Hail eerboar en mit de beste bedoulens ruip ik: ‘Hé, juffrouw!’ Wat dou gebeurde, bewiest dat schoonhaid ook zien keerziede het. Elk aander vraauwspersoon zol denk ik omkeken hebben, mor dizze, dij zo bewust was van heur aantrekkenskracht, luit niks maarken en trippelde gewoon deur. Din nait, dochde ik, mooi dat koartje liggen loaten. In tied begon ik mie te bedenken wat der straks gebeuren zol as zai in traain zat en de koartjeskonterleur langs kwam. Zol zai dij ook mit dij iezern blik aankieken? Hail elegant en zulfverzekerd zol zai heur taske open doun om heur koartje te pakken. En din gebeurt t, zuiken en nog ais zuiken, taske omkeren. Ale mensen zollen heur aankieken en heur bedenkens doarbie hebben, mor gain koartje. Wat n òfgang!
Op t perron wuir t aal drokker en deur t geloop van de mensen ontston wat warrelwind en t koartje zweefde weg en kwam tussen de rails te liggen net op t mement dat de traain binnenrolde. Achter de juvver bin ik instapt en k bin bewust tegenover heur zitten goan. Ik haar n grijns van oor tot oor, mor van heur kaant kreeg ik n blik touworpen, as dij doden konden haar ik dit veurval nait noavertellen kind. Wacht mor juvver … Inwenneg kon ik mie aal verknutern op wat kommen zol.
De traain kwam in bewegen, mor der kwam gain koartjesknipper. Noa de twijde stop kwam der wel kontrole. Nou wuir t spannend. De konterleur keek heur mit n beminnelke laag aan en vruig om heur vervoerbewies. Zai dee heur taske open en … gaf mit n sierleke bewegen heur koartje òf. Dou was ik aan de beurt, mor wat n ramp, mien koartje zat nait meer in buuts en ook nait in ain van de aandere. Dij was der beslist op perron oetvalen dou ik mien slikkerij oet buuts hoald heb. De koartjeskonterleur bleef geduldeg wachten en hoalde in tied n boukje teveurschien. Dij juvver zat mit n braide grijns om koaken te kieken hou t verdere verloop was. Ik mout zeggen dat dij grijns heur der nait mooier op muik. Dou ik mien bestemmen beriekt haar, haar ik n enkele raais plus n boute meer oetgeven as dat de bedoulen was.
Mooie juvvers? Ik heb mie dou veurnomen doar nait meer noar te kieken!