Christy… n Wichtje mit pit!

Wie goan trogge noar negenenviefteg…
Viefteg joar leden, woar blift de tied!

Ons bedrief, n drokkerij was net verploatst noar Meulnstroate.
Ons voar haar n beste slag moakt deur t bedriefspand mit woonderij oet 1741! te ruilen veur t gereformeerde kerke mit jeugdgebouw.
Wat n roemte! En wat n licht!
Van 60 vaarkante meter noar zo n 150!

In t olle pand gain stee om kont te keren, nou mos wie hoast op fietse van d ain noar d aander mesjien.
Smörns nait meer hozen… zoas in t olle pand dij zo n datteg centimeter onder t stroatpail lag en woaras t grondwotter roem boan haar.

t Ainegste noadail in t nije pand was d ol schoulkachel… of beter zegd; de oafvoer der van. Piepen luipen noa zo’n drij meter omhoog mit n knik overdwaars tou ziedmure oet. En dat gaf nait veul trek!
As e moar eerst goud brandde, was t aal goud, moar veur dat t zowied was was t housten en noagais housten! En deur de kwaalm zag je gain haand veur ogen, aal mörns n goie start!

Dat was n biekomsteghaid…
Wie konnen mit zoveul roemte veuroet! En dat was n zegen.
Scheemter kraantje luip nait en ons voar haar d’euvele moud om den moar wat aans te perbaarn. Hai startte mit n hoes aan hoes kraante in Maiden en Muntendam. Mensken kregen hom veur niks! Betuilen gain lezersgeld! In dij tied n haile grode gok.
Het laip goud; van 2500 noar 22.000! in n joar of tiene! t Kon nait beter!
As titel haar t krantje de noam M-M-Nieuws (Maiden-Muntendam). In de volksmond was dat al gauw: MAU MAU!

Aal meer mesjienen en aal meer volk. Van vief man noar sums twinteg.
Ook Christy kwam der bie. n Wichtje van sikkom zestien.
Zai kwam van ULO-schoule en haar t plan om in verplegen te goan.
Doar kon ze pas mit begunnen as ze zeumtien was, dus mos ze nog roem n joar wachten. Maal veur heur, mooi veur ons.
Oerdegelk en zoas n Grunneger betoamt: nuchter en rusteg.

In n luttje kantoortje, dij wie onder d’örgelbeune bouwd haren, begon ze in administroatie. Zai haar der kiek op, was goud sekuur en was ook noeit te beroerd om ais n uurtje langer te waarken.
Ons voar was wies mit heur! Noa n goie moand zee e tegen heur: “Christy, dit ken nait langer zo, dien loon is nait goud!”
“Oh”, schrok t wichtje, “ben k te duur?” d’Olle laagde: “Nee, te goudkoop! Doe verdainst meer! Dust ja zo dien best!”
En zai kreeg honderd percent opslag…

Vanoet heur stoule achter t buro haar ze via n tussenroam oetzicht op d zetterij.
Haile dag roatelden doar twij mesjienen woaras zai slim in interesserd was. As dochter van de dörpssmid haar zai wel n beetje technische gevuil ducht mie. Noa n joar vruig ze d’ol of zai dat n moal perbaarn mog.
“k Ben n beetje oetkeken op t schriefwaark en mesjienezetten liekt mie hail mooi”
“Den doun wie dat,” was t antwoord, “dij aander baiden kennen t waark op ketoor wel oaf. Kloar was t. Mit n glunder gezicht stapde ze aanderdoags achter t zetmesjien en of ze t al eerder doan haar; t ging meroakel!
De vakbond was t der nait recht mit ains. ‘Vrouwen horen niet achter zetmachienes!’
Mien voar haar echter zien aigen regels: “zai dut t meroakel, wat is doar mis mit?”
En zai bleef woaras ze zat! Vakbond of gain vakbond!

Christy is bleven tot heur traauwen.
Zai was dou sikkom drijentwinteg. Aigenlieks was ze n beetje sneu, dat ze heur hobby; mesjienzetten opgeven mos, moar ja dat was in dij tied zo: Traauwen? Den ophollen mit waarken! Traauwde vraauwlu heuren in hoes! t Was nait aans…
t Gemis was aarg en aan baaide kanten.

Op n goie dag, t waark gruide ons boven kop, zee d’olle: “Christy. Ik vroag heur of ze gain haalve doagen helpen kin!”
“Dat mag ja nait van de bond”, zee ik.
“De bond kin ons nait helpen, wie mouten t zulf regeln”, was t antwoord en vot was e!
Aanderdoags zat Christy weer glundernd achter HEUR mesjien.
Dat huil ze vol totdat ze n potje kreeg. En vot was ze, joaren laank.

Tot veur n week of wat bie ons t schelle ging en Christy weer veur deure ston.
Wat n weerzain, wat n herinnerns kwammen der over toavel! Noa viefteg joar was t net of tied stil stoan haar.
Jammer genogt, het ze heur man verloren en dat muit mie veur heur.
Mit heur instellen en waarklust zol je denken, dat zai beter verdaaind haar.
Zo is t leven; je hebben het nait veur t kaizen.
Vannijs kennen wie ons verblieden mit t kontakt mit Christy!!
t Proat is den haail aans as de doagse roddels en mit n glimlach hoalen wie herinnerns op oet ‘dei goie olle tied!’