Bred veur de kop!
Wubbe loopt mit hond van kiender deur t Wijsterbos en vuilt hom laank nait op zien gemak. Ien gain velden of wegen is n mìns te bekennen en toch het e t gevuil dat ain hom achternoa komt.
Hond het der gain last van en loopt aalgedureg mit snoet laangs grond te snuvveln en elke boom dij e tegenkomt mout poot even omhoog.
Wubbe heurt wat en as e omkiekt zigte t pad achter hom verdwienen ien n leegte, ain groot duuster gat, woar t daglicht verbannen is deur de bomen.
Bloadern valen noar beneden as n wiendvloag zien vel dut huvern. ‘Kom Dribbel wie mouten wieder.’
n Tak kroakt. Hai kiekt opzied en zigt n schim… Hai blieft stoan en Dribbel begunt te grommen en loat zien tanden votdoadelk zain.
Wubbe zien haart gaait tekeer en even wait hai hom gain road. Din komt zun achter wolken vandoan en bliekt dat baang te wezen veur n boom dij veur n koal stee ien t bos staait.
t Zwait staait Wubbe dik veur kop en hai zucht even daip. Inwendeg mout e laggen om zien aigen woanideeën.
Dribbel begunt aan lien te trekken en Wubbe loat hom mor lös. Soamen goan ze daiper t bos ien.
Dribbel gaait veuroet en Wubbe roupt hom trug, mor hai is der al vandeur en even is t stil om hom tou.
Hai roupt Dribbel, mor heurt niks. Achter Wubbe vlaigt wat vot en kriegt e hoast n haartverzakken.
Hai zet t op n lopen en blieft Dribbel mor roupen. Hai heurt hom ienainen grommen en runt op t geluud òf, aals mor daiper t bos ien.
t Wordt al loat ien de mirreg en Wubbe wil zeker veur duustern thoes wezen, mor zunder hond gaait e nait weerom. Hai roupt en roupt tot e der hees van is en din zigt Wubbe hom…
Dribbel staait mit steert omhoog en snoet noar wat stroekerij te grommen en hail even liekt t of der wat achter zit.
Hai loopt op hom òf en dut hom aan lien. Dribbel begunt te janken en Wubbe vroagt hom wat of der loos is en hai kiekt Wubbe aan en begunt te blavven.
Wubbe snapt ter niks van en draaid hom om en din… Din waite wat of ze heurt hemmen.
Zo mor ienainen waren ze doar. Zwaarte koppen, zo duuster, zo leeg…
Ogen overaal, kieken heur aan en de rillens vlaigen Wubbe over zien haile lief.
‘Runnen Dribbel, runnen…’ en ze goan aals mor daiper t duuster bos ien. Ze kommen achter heur aan en Wubbe krigt hoast gain oadem meer.
De lucht wordt aals mor ieler en op n gegeven moment strukelt hai en smakt mit kop tegen n boomstam dij over t pad ligt.
As Wubbe in t ende kommen wil binnen ze overaal… Zwaarte ogen kieken hom aan, zo zwaart en duuster als de dood zulf.
Hond staait veur hom, woakt over zien boas dij ien nood is. Wubbe roupt hom en Dribbel kiekt mie aan, mit n blik van ‘t Is zo goud’ en ze nemen hom te groazen, overaal kommen ze vandoan…
Honderden roaven tougelieks störten heur op kameroad van zien klainzeun Bickel. Hai heurt hom vechten veur zien leven, gejammer van n wezen ien nood.
Dribbel dij hom beschaarmen wol, offert hom zulf op. Wubbe staait op en trapt as n wilde ien t rond.
Roaven vlaigen overaal ien t rond en Dribbel giert t oet. Wubbe doekt op grond, ien de hoop zien laiverd te kinnen redden, mor din is t stil… Doodstil…
Ale roaven binnen ienainen verdwenen en Wubbe zigt Dribbel veur hom liggen. Zien mooie blonde vacht is deurwaikt van t bloud en zien kop haalf aanvreten deur de dood.
Zien ogen lieken wel zwaart, mor as Wubbebe der ien kiekt verneemt e dat dij vot binnen…
Hai smeekt om hulp, waitende dat t te loat is.
n Roaf zit vlak bie hom op n boomstam en kiekt hom aan. Hai het blonde hoaren tussen zien poten zitten en as Wubbe knippert mit ogen is e vot.
Hai is allineg mit Dribbel, allineg ien n duuster bos en begunt van ellèn haart te brollen en pakt Dribbel zien kop ien zien handen.
Dribbel bloast zien leste oadem oet en Wubbe denkt aan zien klainzeun Bickel… Hou mout e leutje vent dit vertellen?! t Jong zel der kepot van wezen… Hai geeft Dribbel n smok en ienainen gromt e en griept Wubbe bie haals, zien tanden deurboren zien vel en ik…
‘Neeeeeee Dribbel!’, roupt Wubbe keihaard en schait ien t inde.
‘Mien laive tiedpot, wat mekaaiert die wel nait? Hai… t Haart zit mie boven ien keel!’
Wubbe kiekt opzied en Dribbel staait te kwispeln noast heur bèr.
‘k Haar n nachtmerrie, Jannoa!’
‘Aigen schuld! k Haar die woarschaauwd, mor doe wols mit aal geweld dij film zain… Dat krieg je as je n bred veur de kop hemmen en nait luustern noar moeder de vraauw!’
Jannoa nuzzeld heur nog even lekker tussen dekens en is ien n mum van tied vertrokken.
En Wubbe? Dij het gain oog meer dicht doan!
