Braifkes

Begun december 2019. Der laag n wit kevortje in postbus tus ken de kraant en n bak rekloame. Mor gain adres derop en ook gain òfzender. Wat mos k dermit? k Legde t aan zied en pakte kraant. Ik bin happeg op goud nijs. Mien oog vuil op n stukje over poeierbraiven. Dou vlamde n keerske op in kop. k Haar ja ook n braif kregen, mor van wèl? Lu van Kreuze?
Nee, as dij joe aanschrieven is t n keuzestress-stroombraifke …
Driest muik ik kevòrt open. Inhold: n bultje poeier, wiet of coke meschain?

k Pruifde eefkes, n gram of wat bakkersmeel, doar leek t op. Ik wer nait high. Da’s ook ollerwets vanzulf, dat doun ze nou mit belonnen. Welkse gembergek stuurt joe din bakkersmeel mit de post? Zunder adres! Ook gain òfzender, ook gain zegel. Postbode brengt vervast gain kevortje zunder adres en hailendal nait as der gain zegel opplakt is. Roadsel. Dou docht ik weer aan t stukje in kraant over poeierbraiven. Twievel, k haar kevòrt löshoald … loos? Haar wel n bom wezen kind. k Wer eefkes wit om snoet as stoetjebakkers mit kneedmeel. Net as dat deeg giste ik … wel flikt mie dit? Mor in loop van de dag vergat ik boudel.

n Week loater weer vannijs in postbus: de kraant, rekloame en … n braif. Gain adres, gain òfzender, gain zegel. Ik snoof … hmm, zuite… en weer dij verrekte nijsgiereghaid. k Muik t open, inhold: piepkes kenail, lekker. Ik legde t in keukenkastke. Dat wazzen der dus twij. Noa weer n week nog n kevòrt mit … ho, eerst mor even noar plietsiebero. Doar werren ze zeenachteg. ‘Noar boeten, noar boeten mit dat spul!’ ruip dainder, touvaleg mien buurman Jan (minne hond, en ‘touvaleg’ gong e op leste dag van de moand emigreren, mor dat wos k dou nog nait). Der kwammen kirrels van menuutsiedainst, dij binnen wel wat wend. In t kevortje zat poeiersukker veur euliekouken. Paasde bie adventstied. Noa nummer drij kreeg ik om de poar doagen meeltjes in braivenbus: sukkeloapoeier, eerappelmeel, puddingpoeier, broene sukker. Leste braif was n dag noa karstdoagen. k Muik t nait ains meer open en legde t bie daandere meelpost.

Op oljoarsdag kwam kammeroad Homme eefkes aan. Hai is kok op t Pankoukschip in Stad. Ik vertelde van mien meelbraifkes.
‘Niks gain perbleem,’ zee e, ‘geef mie kevortjes mor mit.’ Ik keek hom aan en vruig wat of e der mit wol.
‘Mien pa is geboren in buurtschop De Povvert. En road ais wat of zien laivelingskost is …’
Nait stoer om te roaden, ik gaf hom aal mien postmeelpuutjes mit. Nou proat ik nait geern mit meel in de mond … omreden de gevolgen … hail min.
Op nij-joarsdag 2020 kwam Homme verwilderd bie mie thuus. ‘Kin k hier mit mien pa n zetje onnerdak kriegen?’ Hai zaag der nait uut, brandbloaren over haile liggoam, klaaier kepot en routzwaart om kop. k Schrok en vruig wat of der veurvalen was. ‘Nait te best,’ zee e, ‘k was bie pa thuus op De Povvert en …` ‘Op De Povvert?’ vruig k hom, ‘woont hai doar nog din?’
‘Nou nait meer, ozzekop,’ gaf e mie n kompelmint, ‘k wol n povvert bakken en heb dien meel bie mekander in n pan doan mit n klont botter, melk en eulie. Dat heb k in oven riezen loaten.’ ‘Nuver van die,’ mainde ik.
‘Nuver? Zien huus is ontploft! Plietsie en menuutsiedainst hebben boudel onderzöcht.’ Hai zwaaide wild mit n gebloakerd kevortje: ‘Dizze hast doe ja nait lösmoakt, der zat carbidpoeier in!’ In t kevòrt ston, hoast onzichtboar, in hail fiene lettertjes: ‘Leste nij-joarszegen veur die. Grrrrout … buurman Van Speijk.’