Bok en vos
(noar n Griekse foabel)
Dou bok, dij bovenop baarg woonde, midden ien zummer vrezelk dörst kreeg omreden der was gain wotter meer op baarg, ging hai op zuik noar stee doar nog aal wotter was. Dat was wied ommeneden ien n ófgrond mit staaile wanden, doar n revierke stroomde. Aal hinneweer springend van aine op aander oetsteeksel ien baargwand kwam bok bie t wotter en dronk tot hai nait meer kon. Mor dou hai weer bie baarg op wol, kwam hai der achter dat hom dat nait lukte. Baarg was veuls te staail. Hai vroug vos om road mor dij zee: ’Oh doe dwoas, astoe lieke veul verstaand haars as hoaren ien dien sik din haarstoe wel noadocht ofstoe en hou ofstoe weer boven kommen kons, eer doe omdeel goan wast.
Ie mouten eerst goud noadenken en veuroet kieken eer ie wat doun goan!
