Boerenverstaand
Ik luip lest even achter t huus, dou ik mien buurman op toene bezeg zag,
midden tussen n poar dikke bulten mizze.
Hai was der zo inspannen met zien vörke in aan t wruiten, dat e hail nait
vernam dat ik ter aankwam.
t Was aandounlek om te zain hou e mit zien vörke n vlodde mizze opprikde
en mit n grode boge van zok òfgoeide.
Der ston nogaal n brieze wind, dij hom liek in de muide kwam en t rezeltoat
was dat d’helfte van de stront net zo haard weer op hom toukwam.
Hai haar jirre tot achter d’oren zitten.
Ik luip deur totdat ik stoef achter hom ston en zee: “Wil t wat lòkken Geert?”
De reaksie op mien woorden overtrof aal mien verwachtens en Geert sprong
sikkom n meter rechtstandeg omhoog.
Hai keek mie verwilderd aan en ruip: “Verdikke mie doe haalve goare,
wat lest mie ja schrikken. Komst mie doar ja zo stiekom aansloepen.”
Kop was hom vlekkeg van schrik.
“Och jong, dat heb k nait zo maint hur, mor ik zag die zo duchteg aan t waark
dat ik docht, t wordt tied veur n sigretjepauze.” Hai keek mie wat vrumd aan,
“Sunds wenneer rookst doe din?” Ik schudde mit kop, “Dou ik ook nait, mor doe
ja wel. Ik blief wel gewoon n beetje uut de wind stoan. “Goud din”, zee Geert,
“loaten we mor even n trekkie doun.”
En even loater trok de blaauwe kwaalm van de riezende dood over toene.
Noa n zetje vruig ik hom: “Most ais heuren Geert, doe hest vrouger toch bie
d’boer waarkt?”
“Joazeker jong, twaalf joar mor laifst”, zee e, “wat heb ik doudestieds wat
òfknooid veur n poar loezege centen.”
Ik gnivvelde wat in miezulf, en zee: “Den hest doe dat doar zeker leren doan?”
“Wat mainst?” vruig Geert.
“Mizze streuen mit de wind liek veur de kop” zee ik, en ik kon mie t lagen nait
loaten, dou ik zag hou zuneg Geert mie aankeek.
t Begroodde mie aal da’k hom veur t zootje haar en zee gaauw: “Trek die der
mor niks van aan jong, ik moak mor n beetje gekhaid hur. Mor t is toch wel n
beetje vrumd dast nait achter bie d’sloot begunst, van de wind òf.
“Och,” zee Geert, “Dat moakt mie niks uut jong, en t scheelt mie ook nog dat ènde
lopen.” Ik keek hom verboasd aan en ging der mor nait wieder op deur;
twaalf joar ervoaren mit boerenaarbaid, doar was mie ja gain proaten tegen aan.
