Boegbeeld
Veur wat joaren terugge mos k even kieken in de nije schoule in de Warmoestroade en k mot zeggen n prachteg gebaauw.
Bie zo’n gebeurtenis kom je hail veul mensen tegen dij je aigenliek al lang vergeten wazzen.
Inains zug je ze dan weer gebeurtenissen, vervelende mor ook leuke, komen dan weer boven drieven.
Zo kwam ik n leroar tegen oet mien schoultied.
As jongens oet de zesde klazze van de Dr. G. Nijhofschoule in de Euliemulderstroade gingen wie geregeld zundags op de fietse der op oet.
Dan es hier hén, dan es doar hén. Zo kwamen wie voak in Leek, boeten de kermis met de Pinksterdoagen haar je altied nog dat Leekstermeer wat ons gloeps trok.
Mainstieds wér der dan n roeiboot huurd woar we t meer met op gingen.
Noa verloop van tied konnen wie roeien as de besten.
Op n waarme zundag zat Having an t rouer, ik roeide en Hero zat as n soort boegbeeld veurop om de weg te vinden.
Wie waren wel gain oproerkraaiers mor veur n geintje waren wie wel te vinnen.
Hail stil, zo dat men ons nait an heuren kommen kon, voeren wie op het raait of.
“Doar in t raait ligt n zaailboot stil”, ruip ons boegbeeld, “t binnen wichter dunkt mie, dij an t zunneboaden binnen”.
Dat zol wat worren, mot je ais veurstellen, hail zachies gleden wie wieder met Hero op de knijen as n jachthond veurop, t was net of e wild rook.
Dou we vlak bie de zaailboot wazzen, haren wie der nog gain mens zain.
“Boot kon wel verloaten wezen”, melde ons boegbeeld.
“Och nee man, wichter hebben zuch vanzulfs verstopt” ruip onze stuurman.
Zachies deurvoaren en as we der vlak bie bennen roupen wie oet volle macht, dan schrikken ze en komen ze wel veur de dag wer der ofsproken.
Vlak bie de boot ging t oet volle borst, t was net of der n bom barsde op dat stille meer.
En verdold der haren twije op de bodem van de zaailboot legen te zunneboaden en vlogen met n rötgang omhoog en dat haren ze beter nait doun kennen, ze haren niks aan.
t Was n man met zien poedie, de man herkenden wie vot t was n meester bie ons van schoule, hai gloop ons aan.
Wie wizzen nait hou gaauw dat we vot roeien mozzen, deur de peniek roakten we zien boot ook nog met t gevolg dat ze deur de boot hén slingerd wuiren.
Onder veul knitterderij van de meester roeiden we as kennen vot, zo haard as dou hebben we ook noeit weer roeid.
We duurden nait meer achterom te kieken.
Smoandags bennen wie mor met een haile grode boog om de meester tou lopen, net of we van niks wizzen, mor we vuilden zien ogen in onze rugge en as blikken doden konnen waren wie der nait meer west.
Der bennen nou hail wat joaren overhén goan en we hebben mekoar vrundelk goiedag zegd.
