Adieu, vaarwel of tot ziens

t Heurt bie t leven. Ofschaaid nemen is stoer. Dat òfschaaid nemen ook n gevoul van verlichten brengen kin, liekt in tegensproak mit veurege zin, mor huift nait. Dat t òfschaaid tougelieks stoer, mor ook n opluchten wezen kin, heurt roadselachteg, mor kin – k woarschaauw joe alvast – tot verrazzende situoaties laaiden.
Vandoag is t zo’n dag.
n Dag, woar je al doagen noar oetkeken hebben, mor ook al tieden tegen aanzain hebben. n Dag, dij in t taiken staait van daaier, mor gain daaierndag is in de zin van Franciscus.
Vandoag is t dinsdag, 22 juli 2025, mor gebeurtenizzen van vandoag zollen ook elke aandere dag optaikend worden kinnen.
Om de dag goud in beeld te kriegen, begun k al vroug. Veuls te vroug, noar mien idee, as k deur Arineke oet bère trommeld wor, omdat ons badkoamer langsoamaan veraandert in n zwembad.
Oavendhitte op sloapkoamer het mie der, n uur of vieve doarveur, tou brocht, dakroetje zo vèr open te zetten dat verkoelende, nachtelke luchtstromen vrijelk noar binnen waaien kinnen. Datter mit onveurspelde onweersbuien n gobbe wotter mitkommen zol, was dus onverwacht. Op n zompeg douchematje krieg k mit muite t kantelroamke dicht en bin noa t sloeten zulf ook sjompenat.
t Is zowel n goud, omdat t lek dicht is as n maal mement, omdat ik roeg oet sloap hoald bin, om de dag te begunnen. Echt opstoan wordt om dij reden minstens n haalf uur oetsteld.
Noa n vluchteg broodje, kraant brengt niks as old nijs, loop k noar gangkaast om schounen te pakken.
‘Wat dust?’
‘k Mout toch noar Maiden om katten boeten te loaten!’
Zai is vergeten, dat t vandoag wizzeldag is en dat Coco, dij n weke bie ons lozaaierd het, deur zien boazinne ophoald wordt. Dat zeuns baaide katten dizze mörgen nog wel verlöst en vouerd worden mouten, was heur ontgoan.

Tiedens veters strikken mis ik Coco. Aaltied aanwezeg, nooit oet en nijsgiereg bie alles wast dust, let zai zok nait zain. Twij zuikende mìnsen vinden gain hond, tot Arineke gangdeur open dut en oog en oog mit Coco komt te stoan. Zai kwispelt en is bliekboar bliede, dat zai weer in koamer kommen mag.
‘Woarom blaft zai den ook nait,’ zegt Arineke.
‘Omdat zai n Labradoedel is? Dij blavven hoast nait!’
‘Behaalve as zai t aargens nait mit ains is.’
Wie binnen t ains.
Coco Labradoedel is n verhoal apaart. t Leven is veur heur ain groot feest. Zai speult geern veur Houdini, is voak kwiet in de grote toene en vindt aaltied wel n stee, woar zai oet zicht is. Het de grootste keet mit hoan en tuten en perbaaiert doarom regelmoateg onder t goas van tutenhok n deurgang te groaven. Aan t paniekereg gefladder van tuten kist heuren, dat Coco nait vèr vot is.
Heur aigen fladderoortjes het zai veur de sier. Noa n weke is t eindelks zo wied, dat wie heur zunder veul bombarie, draigen en foetern ‘Hierabaan doe’ in hoes kriegen. Elke òflaaiden – mit noame aanwezeghaid van klaainkinder – verschafte heur schienboar t recht om tonge oet te steken, ons de kont tou te draaien en heur aigen weg te goan. Allendeg in t duustern, den lagen kinder ook ja op bère, kregen wie heur zunder veul muite in hoes. Meschain was schietnood wel baange in t donker.
Dat ons katten t stoer had hebben mit dizze droktemoaker, is nog zwak oetdrokt. Coco, onze aigen swaarte kat en mouder van Meiske, duurft zok sunt kört weer in koamer te loaten zain. Mit Meiske is t n aander verhoal. Dij bloast en gromt nog elke keer as Cocohond in de buurte komt. Veur baaide katten, mor zeker veur Meiske zol t n haile opluchten wezen as onze gast aan t ìnde van de dag aan de raime van zien vraauwchie noar heur aigen hoes vertrekt.
t Is op t mement dat ik dizze zin optik, kwart veur drije. Coco rust, noa n drokke, intensieve dag en veul gefruzzel mit Wietske. Zai is mui en is zok der nait van bewust dat zai binnen t uur weer in aarms sloten wordt deur heur boazinne. Dij is vervast bliede, dat z’heur hondje weer zugt, wie binnen daip in ons haart bliede, dat de rust terogge keren kin. Meschain tot n volgende keer.
In t veurhoes wordt Garfield, de rode koater, mister-macho en n groot joager op rötten in t kattenmandje zet veur n òfsproak mit daaierndokter. Hai kin mitschik nait meer lopen en het n ontsteken aan achterpoot, dij der nait mooi oetzugt. As veurtaikens nait bedraigen kon t wel ais n leste raaize wezen. Elkenain het òflopen tied op zien aigen menaaier al òfschaaid nomen.
n Uurtje loater zai ik t lege kattenkooichie boetendeure stoan en denk mit weemoud terogge aan Garfield en hold miezulf veur:
‘Zo is t leven nou ain moal.’
Veur Cocohond is t òfschaaid n meugelk tot ziens, veur Garfield is t n vaarwel…… en in dij gedachten vongen, zai’k Garfield langsoam deur spielen van t draaihek op mie tou lopen. k Bin tougelieks verbolderd en bliede en heur n zetje loater:
‘Daaierndokter zait zok wel kans om swelderij operatief vot te hoalen.’
Zo kin t dus ook goan in t leven.