Achterkoamer

Wonsdag dattien augustus

Vandoag wonen wie al hoast negen moand ien achterkoamer. Hier wonen en sloapen wie, mit zien zessen, achter ien kerk. Wie kinnen nait noar boeten. Wie mouten binnen blieven, altied binnen, aners pakken ze ons op. Ik kin nait noar schoul, noar daansles, gain bosschoppen doun of mit mien vriendinnen lekker shoppen en over wichterdingen proaten.

Aal dizze moanden is der elke daag, elke naacht n dainst ien kerk, aaldeur. Mit veurgangers, muzikanten en vrijwillegers oet t haile laand. Ik sloap, zai hollen n dainst, k eet, zai hollen n dainst, k daans, zai hollen n dainst, k vuil mien troanen, zai hollen n dainst. Zoo laank zai der binnen, magen wie, mien pa en moeke, mien bruier, mien twij zuskes en ik ien achterkoamer blieven. Vaaileg! Ik duur hier mit baaide ogen dicht sloapen, huif nait meer baang te wezen dat ze ons ophoalen, zo as dei keer ien asielzuikerscentrum, dat ze smörnsvro mit veul keboal onze roemte ienlaipen en ons mit nammen, ien detentie.

Ik heb dat woord opzöcht: de·ten·tie (de; v) 1. opsluiting, hechtenis. Hou kin dit normoal wezen? Opins stonnen der n haile bult agenten noast mien ber, dei raipen: ‘Neem zoveul meuglek klaaier astoe kins en kom din mit.’ Ze pakten mien telefoon en Ipad of, din aans kon k meschain anern woarschaauwen. Mien pa en bruier kregen haandboeien om. Wie werden mit nomen om oetzet te worden. Nog zo’n woord: de·por·te·ren (deporteerde, heeft gedeporteerd) 1. (van personen) wegvoeren, bv. het land uitzetten. Ik leer goud Nederlaands…

Ik beur miezulf wat op, tis normoal om nait aaldeur positief te wezen. Dat heurt ook bie t leven. Moar t bestoan ien achterkoamer is nait makkelk zunner boeten, zonner steerns, zunner zun en moan, zunner regen. Ik hol van regen. En van störm.

Dunderdag vattien augustus

Vandoag is mien bruier joareg, hai wordt ainentwinneg joar. Ik vroug hom hou hai t von om hier zien joardag te vieren. Hai zee: ‘Tis nait beder as ien centrums.’ Ik begreep hom, wie hemmen ien dit laand nog nooit n normoal leven had. Wie binnen hier al twaalf joar, aal deur mit minsen en kiener om ons tou dei ook om asiel vroagen en nou binnen wie hoast negen moand mit ons zessen ien achterkoamer. Ik was drij joar toun wie hier kwammen, k kin gain anere minsen as dei ook op vlocht binnen, minsen dei vroagen blieven woarom wie hier binnen en aal dei minsen dei moar blieven zeggen dat wie hier nait heuren.

Pa vertelde dat dei asielminister dei over ons ging, zai is nou weg, k wait nait woarhin, zegd har: ‘Ik wacht gewoon tot ze der n moal oetkommen. Ze kommen vanzulf wel noar boeten.’

Gain ain verdaint dit, gain ain kiend. Ik vroag mie elke daag van nijen of hou dit kin. Ik bin net vieftien, wat dou k verkeerd? Wat heb k misdoan? Woarom magen anere kiener wel noar boeten, noar schoul, ien regen en störm lopen? Hou zo bin k aners? Woarom zeggen zai dat, dat k aners bin? En hou bin k din aners? Ik bin n kiend van vieftien en aal twaalf joar hier!!!

Zotterdag zestien augustus

Ik von vief maai n mooie daag, doags noa dodenherdenken op Dam ien Amsterdam. Minsen binnen blied mit heur vrijhaaid, hemmen feest, moaken meziek, daanzen en steken vlaggen oet. Ik vuil dei vrijhaaid hier ook wel wat. Elke daag aal dei vrundelke minsen om ons tou ien kerk, aale koartjes dei wie kriegen en kedoos veur onze joardag. Haile kerk zong oflopen zundag ‘laank zel ze leven’ op joardag van moeke. Das n grode steun veur ons en geft mie dat vrije gevuil, dat beetje roemte ien mien gedachten. Noatuurlk, k mis mien daansschoul, k mis mien beste vriendinnen, k mis zo veul. Moar eerder haar k aaldeur onzekerhaid en stress ien mien kop en dat wil k nait laanger, k bin muid. Ik verlang noar dei mooie daag, dat t leven van ons veranern gaait, dat onze vlag oet kin.

Der was gusteroavend n konsert ien kerk, mit studenten van n konservatoriom. Zai hemmen n nummer over ons moakt: Zai binnen aal thoes, n laid dat vertelt over wat wie mit moakt hemmen ien oflopen tied, moar nog veul meer over dat wie hier aal thoes binnen, thoes heuren. Ik von t super spesioal en schoot haildaal vol, toun zai zongen over ons verlangen noar n thoes, n thoes woar wie vaaileg binnen, woar k ien regen lopen kin.

Moandag achttien augustus

Vandoag vuilt as n frizze start. Ik wer wakker en haar geliek aal zin om wat te doun. Nait wat groots, moar wat klaains, wat mie blied moakt. Dus heb k mien Ipad pakt en begon mit typen. Over dingen woar k van hol, over mien toukomst, over hou tröts k bin op mien pa en moeke, mien bruier en mien zuskes. Zai binnen hail belangriek veur mie, wie hemmen soam n hailebult mitmoakt. Ik wil n goie daanzeres worren en veur mien femilie zörgen.

Ik blief noadenken over mien leven en mout mie veurhollen, dat t normoal is om nait aaldeur positief te wezen. Leven ien achterkoamer is best wel biezunder, nait elk en ain is dat gund. Moar k heb hier nog nooit ien n gewoon hoes woont, k wait nait hou t wezen zel, n verbliefsvergunnen kriegen, n gewoon leven kriegen ien n stad of n dörp, net as aal dei minsen dei nou oet t haile laand kommen om ons te helpen.

Mien leven staait op n wachtliest.

Vandoag hemmen pa en moeke Nederlandse les en ik en mien zuske pioano- en zangles. En der komt domt n fotogroaf laans veur weer n stok over ons ien kraant. Wanner minsen kommen veur opnoames of fotoos moaken, vuil k mie n beetje n model of een soort BN’r.

Ik goa veur mien cavia zörgen, dei k op mien joardag kreeg, veur heur daanzen.

Dunnerdag 21 augustus

Vandoag leven wie negen moanden ien achterkoamer.