Aan de wandel

Mit t weer vaalt nait te spotten.

Woensdag heb k sikkom haile dag veur, of mout ik zeggen achter schoefroete zeten te wachten op weersomslag. t Was veur mie t ainegste stee, woar ik t nog n beetje oetholden kon.

Woar k dinsdagoavend nog zunder problemen mit sportvrunden achter toaveltennistoavel stond te springen en pingpongbalen over de gruine toavel mepte, zat ik der woensdag as n dood muske bie.

Haar k dinsdag te veul van miezulf vaargt, vruig k mie òf. t Kon ook wezen, dat t oploadsysteem mankementen vertoonde. Wat mie snel dudelk wuir, k huifde mie gain illusies moaken, datter dij dag veul oet stee zet worden zol.

‘As weersveurspèllens kloppen, kriegen we vandoag dunder en bliksom!’

t Lag mie veur in de mond en t kon mie aiglieks ook nait snel genog goan.

Haarfstmìnsen holden nait van extreme hitte, zai kommen pas tot leven bie ‘echte’ Hollandse temperaturen.

Boeten t faait, dat oet roete kieken gain persesversneller bleek te wezen en dat mit t verstrieken van de tied t geleuf in mien persoonleke ‘buienradar’ hoast tot t nulpunt doalde, heb k oet grammiede ook mien vertraauwen in t landelk kleurencode-systeem opzegd.

‘Gain sputter hebben wie had.’

‘Op t Hoogezaand het n hoosbuie t riool loaten slurpen,’ wos d’ain mie te vertellen.

‘In Termunterziel binnen hoagels zo groot as pingpongbalen valen,’ zee d’aander ploagerg.

Op gain van baaident heb k zeten te wachten en dou tegen t loate twijduustern, dou fladdermoeskes al drok om de grote boom vlogen, toch nog wat druppels omdeel vuilen, was t veur mie te loat.

Van weeralarmen en kleurencodes kin k mie aiglieks nait veul herinnern. Op weg noar school of waark keekst smörgens oet roete en beslootst as zulfbenuimde weerexpert of t vertraauwd was om op fiets, brommer of in auto op pad te goan. t Mishottjede mie wel ais, as k winters in snijdunen vast kwam te zitten of wat regelmoateg beurde, onderwegens overvalen wuir deur n störtbui en sjompenat op school kwam.

Tegenswoordeg zit haalf Nederland bie t ontbijt mit telefoon in aanslag noar t weersbericht en biekommende codes te koekeloeren. Geel betaikent gevoar, oranje extreem weer en bie rood goan d’alarmbèllen òf en wordt t advies geven thoes te blieven. Dat t voak mit n sister òflopt is meschain n beetje te makkelk steld, mor as k mien ervoarens van woensdag derbie hoal, den denk ik:

‘Was t woensdag nou echt neudeg om lu mit gevoarencodes zo de schrik aan te joagen?’

t Liekt wel wat op t sprookje van herdersjong en de wolf:

Hai slagt veur de poelegrap regelmoateg alarm, datter n wolf op de baarg zit. Dörpsbewoners kriegen der mitschik n paniekaanval van. As op n kwoie dag n wolf de kudde aanvalt, slagt paniek bie herdersjong tou. Hai ropt moord en brand, mor beneden in t dörp blift elkenain rusteg zitten. De meroal? n Laigenpuut wordt nait leufd, ook al sprekt e de woarhaid.

Overgens bin ik van mainen, dat lu, dij zok in t verkeer willen begeven zulf risico’s mouten ( leren) inschatten en ook heur aigen beslizzens mouten nemen.

Veurege weke dinsdag was t maal weer en ik was ongewoon vroug wakker. k Besloet n ìnde te goan lopen, mor as k neuze boetendeure steek, maark ik dat t waait. t Störmt. t Huift nait. Stofzoegen mout. k Bin den wel n uurtje onderwegens, mor as k aan de wandel goa, bin k net zoveul tied kwiet. Om kwart over zeuven stub ik hondendeken oet en k word overlopen deur Sietse, mit fietse aan haand. Hai is op weg noar school.

‘Sietse krigt t stoer vandoage,’ zeg k tegen Arineke, dij net oet de veren is.

‘Hou bedoulst?’

‘Zien fatbike is deur n spieker reden, accu van elektrieke fietse is nait oploaden, dus hai mout nou op n gewone fietse noar school.’

t Lopt tegen twaalven, as t bericht bie mie binnenkomt, dat Sietse weer op weg is noar hoes.

‘Zo te zain lopens,’ zegt Arineke, ‘aargens bie Börkomnij.’

‘Oh, den het e vervast baand lek of ketten deròf,’ antwoord ik en as k even in mien herinnerns groaf vul ik aan:

‘Den zel e dammeet wel bèllen en vroagen of e ophoald worden kin.’

t Lopt aans.

Wie zitten net aan toavel as via de Live-app Sietse bie ons aanschoft. Mit n braide laag.

t Waait hom te haard en doarom is e goan lopen.

‘Woar bist mien jong,’ vroag ik mit n mond vol stoet.

‘Klaploane.’

Ongeleuf is zien dail.

‘Hest dat haile stok lopen?’

Om ain uur bin k even onderoetzakt op baank, as n haarde bons op roete mie oet mien middagsloapke hoalt.

t Is Sietse, nog even stroalend as n haalf uur leden. Hai het t stok van Börkomnij noar Kiel-Windeweer lopen.

Ik nam smörgens de beslizzen n uurtje te goan stofzoegen, hai besloot n uurtje te goan lopen.