Zomor n vroag?
n Haile zet leden vruig op kezoatsie n knoap van zo’n doezend weke domnee hom t pad noar de Zoalegmoaker te wiezen. Docht vervast hom doarmit vast te zetten, of oet tende te lokken. “Kin k nait“, zee domnee rezeluut tegen hom. Doar snapde Mans titel noch jota van. As zo’n dainder van Grode Boas hierboven t al nait wis, wel mout je din vroagen? “En joe binnen nog wel aansteld as veurganger“, brocht stomverboasde Mans doar tegenin.
“Inderdoad, mor wast mie vragst, bestaait nait!“ Luusteroars valen finoal stil. Sloan van dit beschaaid sikkom achterover. “Dat vaalt ja nait te riemen!“, sputterde t jong.
“Doch wel“, göng domnee onversteurd wieder, den Jezus is zölf t pad en Hai staait stoef bie die. Hemel kin wel ains veul körteraan wezen as wie mainsttied denken. As wie noar hemel wiezen, doun we dat aaltied recht boven ons.
Dat doun aans ons ’tegenpoters’ in Austroalië ok. Eerdbewoonders wiezen zo elk d’aander kaande op. Zel t mit onze daampkring van doun hebben? Locht as welle van t leven?
As we zo annaaiern, binnen ons verstorvenen ja noader aan as wie vermouden? t Voaderhoes is din ok ja stoefan. “Zet rusteg ain tree en doe bist op pad. Vol dien haanden mor, de rest komt vanzölf“. Doar is soavends hierzoot in t zoaltje achter kerke en thoes nog laank over deurproat. Hebben joe t rechte pad ok al vonden?
