Haarm Stoetje

t Mout verdikkemie ok nait maler worren. t Is ja onnuur welk gereudel nou weer deur dörp gaait. Haarm Stoetje zol zoch tekört doan hebben. Harregat, zukswat vaalt n mens op vrouge mörgen ja raauw op dak. Haarm mout zoch op koustaalbeune verhangen hebben. Wel dut nou zukswat? n Mens mout din wel slim oet odder wezen. Hou is t meugelk! Man har ja alles wat e zoch wensen kon. Waark, n mooi stee en n pront wief. Sneu genogt gain kinder, mor dochI te kloagen har e nait.
Haarm was aans gain roare kerel. Har aiglieks mor ain scheel. Lusde meer as goud veur hom was. Godgaanse dag luip e te kaauwen. Mond ston bie hom nooit stil. Elke dag waarkte hij n haile stoede achter de koezen. Vandoar zien bienoam Haarm Stoetje.

n Haile stoede – riekelk besmeerd mit botter, vlaais of keze – nam e mit noar t laand, woar n normoal mens n poar doage zat aan har. Mor dat dut nait ter zoake. Man was schienboar aaltied en aiveg gammel. Aalsmor zag je hom tiedens t waark griepen noar zien broodpude. t Kaauwfebriekje ston aiglieks nooit eefkes stil. t Zol veur t oldske ja ok slim ondankboar west wezen as e mit n pongel stoede weer thoes kwam.
Zo was t gain meroakel, dat elks aan hom zain kon, dat Haarm n goud kosthoes har. Woog n dikke twijhonderdtien pond. Boksem mos e over t lief sjorren en hupzelen broeken, dat e nait op blode gat kwam te stoan. Zien raive, woar e schienboar slim wies mit was, höng under n groot òfdak en har e de leste joaren nait aans zain as in spaigel. Broekde zien kwoajong allènt veur t woaterlozen. Geessien har heur boek der zunder dat fertuut al meer as vol van. Kerel nog aan tou, hou mos ze zun baarg vlaais op heur verstaauwen? Aan kinder wazzen ze doarom meschain wel nooit toukommen, of zol dat n aander reden had hebben? Achter vrömde gerdienen is t min kaarzen eten. Wel zegt, dat doar nait n bult woorden over valen of emmers vol troanen oetstört binnen, veur en aleer zie zoch altmangs doarbie dele legd hebben.
Nee, dat hoofdstuk ‘van bil goan’ was veur hom al lang ‘voltooid vleden tied’. Overgens kwam ok t woord ‘òfvalen’ in zien woordenboukje nait veur. Hij kon t aans nog nuver handen. Huifde nait n zet as hongerlap op hongerkaamp om spiekervet te worren. n Moagverklaainen was bie hom nog lange nait neudzoakelk. Vuilde zoch wieders nog goud veerdeg. Al leverde t zitten en veuraal t in t ind kommen hom bie toeren nog wel ains wat aksies op. Mor gain gesoes, Haarm Hebels stond nog mit baaide bainen en t lief veuroet op dizze eerde. Ogen keken wies wereld in. Lu haren der ja meer hinder van as man zölf. En per slot van reken, mos hij t er mit doun. Doar har n aander ja ok niks mit neudeg.
Bakker Boels har t er mor goud mit. Ok t oavendeten glee der bie hom meroakels in. Kon ja sikkom nait zat, mor dat was schuld van t wief, zee Haarm. Dij kookde bar lekker en zedde t hom ja veur. In t ind von e t onfersounlek t bord nait leeg te moaken. Dat kon e zien kokkie ja nait aan doun. Geessien lagde din mor wat. Mog der zölf aans ok wel wezen. t Was dat ze n bèrre van honderdzesteg centimeter braid haren, aans mos aine der wel noast op grond liggen.
Haarm en Geessien, twij schommelkonten, wazzen lu mit n bult plezaaier in t leven. Loat t volk mor soezen, zie huifden nait te zuiken, as ze nkander ains neudeg haren. En per slot van reken wat het n aander ok mit n aander neudeg. Zie haren in aalsgevaal genogt om bie te zetten. Dokter wis t pad noar heur hoes amperaan te vinnen. Terwiel in t noajoar n baarg lu der bie liggen goan mozzen, göng scheel heur deur voak veurbie. Goie kost göng der mit deur en aaltied voldounde stoede veurhanden. Beder aptaik was der in heur ogen ja nait. Zolaank zie zo nog n pooske op eerdkloot blieven mogten, heurden je t twijtal nait kloagen.
Wat nog veur t span in t vat zitten zol, was veuralsnog n groot gehaaim, woar zie heur de kop nait over wensten te breken. Kwam tied, din zol ploage ok wel komen. Woarom je drok te moaken over zoaken, dij zoch meschain doch nooit veurdoun. Soam haren ze genogt dieverdoatsie en wazzen tevree mit elke dag dat ze mekoar weer goimörgen touwènsen konnen. Haarm Stoetje hoopte nog n haile tied zo soam mit zien Geessien hin te goan.
En nou plotsklapsI Onveurstelboar! As n slag bie helder hemel dizze ‘hemelvoart’. Dit was ja van de rötten besnuvveld. Wel dut nou zukswat en dat ogenschienlek altmoal zunder reden. Teminzent, gain mens kon begriepen, woarom Haarm oet t leven stapt was. Mos docht heur wel goud maal in kop west wezen. Geessien mout der per ongeluk achterkomen wezen, dou ze de hond zag, dij mit zien kaauwfebriekje gaangs was. Dou ze noar boven keek, zag ze heur kerel hangen op beune. Noaber Rieks, dij op heur gereer der overtou kwam, har hom lössneden. t Vuil aans nog nait tou mit Haarms pestuur. Dokter kon niks meer veur hom doun.
Man wat n boudel! t Volk was der recht befoezeld van. Wel har zukswat nou denken kind. t Begroodde heur aldernoarst veur Geessien. Gain pampiertje har e achterloaten, zo bleef elkenain in t onwizze. Soam hebben ze Haarm Stoetje noar t kerkhof brocht. Allerhaande proat het d’eerste doagen vanzölf nog wel de ronde doan. Gizzen dut aans mizzen en moakt gainaine wiezer. Gainent kon zoch indenken, woarom Haarm tot dit besloet komen was.
Binnen t joar het zien vraauw t spul verkocht en is verhoesd noar n dörp evenpies wiederop.