Zoere heerns

“Most even goud noar mie luustern, Geert! D’r staait nog wel n flortje mous met n stuk worst in koelkaast. En hebben wie guster nait nog wat zoepenbrij overhoaln? Mie dunkt doar redst doe die wel met.”
Geert luustert moar haalf noar wat Koba zegt. Hai zal blied weezen as ze deur oet is.
“O joa, most nait vergeten kat wat melk te geven, want dat hest lest nait doan!”
“Goa nou moar gaauw vot, aanders hoalst bus nait. Nemst mie nog even n poar zolte heerns mit ?”
“Dat wait k nog nait hör, dij stinken zo deur bus hén. Geef mie nog moar n smok en den mout ik gaauw hín.”
Vot is ze. Geert zwaait nog n moal veur t roam.

“k Was baange dast nait meer kwamst”, zegt Jaantje, “k stai hier al n tiedje te wachten.”
“k Mos Geert nog zeggen wat hai veur eten hebben mos.”
“Mien Haarm gaait moar noar de Chinees. Ik mout mie ook altied redden.”
Bus kwaam d’r aan. Ze gingen oetgebraaid op achterbaank zitten en even loater zatten ze over de kinder te proaten. Tied vloog veurbie. Veur ze dr goud aarg in hadden warren ze al op Damsterdaip en mozzen ze oetstappen.

Lopend gingen ze noar de Herestroat en Groot Maarkt. Ze muiken d’r n mooi daggie van. Zo voak kwammen ze nait in stad. Ze gingen lekker kovviedrinken bie de Hema. Doar was t ja nait zo duur, zee Koba.
Doarom nammen ze ook nog n stuk appeltoart d’r bie. Ze warren moar ain keer oet mit heur baiden en dat mos viert worren. Ze warren blied dat ze zitten konnen. Moar noa n haalf uur gingen ze oetrust wieder op koopkesjacht.

Jaantje kocht bie C&A n nije blaauwe boksem buukmoat 656, dij was ja in de oproemen. En den was Haarm veur de zundag ook weer schier.
Koba nam nog n puut kaarzenbonbons mit. Geert was doar ja gek op. En net as altied nammen ze baiden op maarkt nog wat droeven mit.
Heur baide kìrrels nammen as ze weeromkwammen van Zuudloadermaarkt ja ook altied droeven mit. Dat heurde nou ainmoal zo!
Koba zag nog wat lapkes woar ze wat van naaien kon veur heul waineg geld.
In Oosterstroat schoot Koba te binnen dat ze nog zolte heerns mitnemen mos. Wat n geluk dat d’r n viszoak was.
Koba en Jaantje gingen met aal heur tassen noar binnen. t Was d’r drokker dan ze docht hadden. Moar ja t was hier ook gain dörp vanzulfs. n Lutje jonkje was veur heur aan. Hai mos veur zien moeke n haile groode makreel kopen. n Vent mit hoar tot op zien scholders en n kilo piercings aan t lief mos twij viskroketten hebben.

“Wilst wel leuven, dat ik nait ains wis, dat d’r zukse dingen bestoan?” zee Koba. “Most dei vent ains zain, dat hai d’r zo bielopen wil. Hai, hai! Zal wel n swaarver wezen.”
Dou Koba heur twij zolte heerns bestellen wol, kreeg ze te heuren, dat ze net op warren. Koopman har net de lesten verkocht aan n ol man, dij elke dag twij heerns hoalen dee.

Joa wat nou? “Wat zel we doun”, zee Koba, “of zel k zoer heerns mitnemen veur Geert, dij zel e ook wel lusten toch?”
“Nou, den dust dat toch”, zee Jaantje.
En zo bestelde Koba n pot mit zoer heerns. Pries vuil heur tegen, moar ze zollen wel ekstroa lekker wezen.

En zo stonden ze weer boeten mit aal heur pakkelarie en de pot met zoer heerns. Woar mos ze hom loaten? Hai kon vanzulfs nait bie dij blaauwe boksem in, want den ging de huile boudel d’r noar stinken. Nee, dat kon nait.
O, wacht ais in dij tas was nog wel wat roemte. En zo gingen ze baiden stoareg aan noar bus tou. Ze hadden nait zo veul geluk as vanmörgen. Tegen vief uur zit bus vol met waarkvolk en met schouljeugd. Zo haalverwege in bus was nog plek. In middenpad zat mie n huile grode graauwe hond.
Zien boas was n laange dunne kìrrel, dij oardeg swaiterg rook en broene vingers van sigrettenroken har. Hond kon gain kaant op. Hai nam haile middenpad in beslag.

Dou Koba heur tas met de boksem drin boven in bagoagenet leggen wol, vuil de andere tas d’r oet op grond en dij grode hond sprong d’r geliek op oaf.
Koba kneep hom ook nog wel wat veur dij röthond. Kreng zag d’r vaals oet.
Kìrrel, van wel hond was, dee of hai tot roam oetkeek. Koba legde tas boven heur in rek. Ze warren baiden wat blied dat ze in bus zatten.

Zo’n dagje oet was heur baiden goud bevaaln. Dat mozzen ze voaker doun. Bus stopte aalgedureg onderweegs, moar dij kìrrel met dij hond bleef zitten.
Opains zegt n vraauw achter heur in bus “wat stinkt dat hier ja. Ik roek siepels, of ligt dat aan mie?”
“Ik verbeelde mie dat ook aal n tiedje”, zee heur buurvraauw. “t Is ja net of ik ook wat vuil druppen, dij bus zol toch nait lekken?”
“Dat ken nait mens”, zee de aander, “t regent ja huil nait, hou zol t den lekken?”
“Ik vuilde net al n drup in mien nek”, zee de eerste.
“Nou ik mot d’r hier oet”, zee heur buurvraauw.
Bus stopte, luit heur d’r oet en ree weer wieder.

Opains zegt Jaantje teegn Koba: “most ais zain wat veur roare druppen ik op mien jaas heb. Woar heb ik dat nou kreegn?”
Op dat moment blafte dij dikke graauwe hond in middenpad. En dou begreep Koba wat of d’r wezen kon. Heur pot met zoere heerns was lekken goan.
Ze zee niks, moar dou ze thoes kwam het ze wel n haalf uur zitten te schelden op Geert, dij zoere heerns hebben wol.
En Geert kon allain moar zeggen, dat hai heur zolte heerns besteld haar…