Zoden an diek

Ik lag in berre en docht noa over mien veulbewogen leven.
Dat dou ik om aander dag, k heb tied der joa veur.
Ik docht aan t hounderhok dat ik in oorlog tegen ons achterschuurtje aanbaauwde. Ik was twaalf joar old in 1944 en kreeg t oardeg veur mekoar. Binnen tenminste nooit hounder ontsnapt.
Joa man, ik har al vroug aanleg veur timmeren… sluig mie nooit op doeme.

Vatteg joar loater was inains ons hoes te klain want wie harren der zomoar n twijling bie kregen. Der mos n sloapkoamer biekommen om alle zeuven kindertjes te harbaargen.
Ik zee tegen vraauw: waist wat, dat kin ik zulf wel versieren.
Zai har der nait veul veduzie in.
Ik zee: “Bel mien moeke moar, dij kin die vertellen dat ik n hounderhok veur heur timmert heb in oorlog.”
Moar vraauw har nog meer noten op zang. Ze was ook neudeg aan n washok tou.
En zo timmerde ik n mooi schuurtje tegen t hoes aan woarin twij koamertjes, aine veur t sloapen en aine veur wasmesien en dreugtrommel.

Ik heb n haalf joar örgelles had van Geertje Vegter, dij ook n naaischool haar.
Loater drij moand van Cas van Zweden, moar doar leerde ik naait veul want hai zat steevast zien centen te tellen as ik mien stukjes speulde.
En toun nog n poar leskes van meneer Goudappel, dij aigenlieks pianist was… en n haile goie!
Och, och, wat hebben dij poar lessen mie n zoden aan diek zet. Mien haile leven bin’k örganist west in verschaiden grode stadskerken in Canada. k Heb der doezenden dollartjes mit verdaint!

Ik mog vrouger ook groag veurdroagen. Zoas “Jan Stain mit zien daarde bain”. Ook dat het mie goud mitholpen dou ik loater grode groepen mensen touspreken mos. Moar domie bin k nooit worden doar har k gain hazzens genog veur.

Ik was twij joar in Canada dou ik in t huweleksbootje stapte. Moar geld veur meubels was der nait.
Veur veul emigranten wast n minne boudel de eerste joaren.
Harry Klungel en zien vraauwchie harren ainvoudege meubeltjes mitbrocht oet Nederland.
Ik docht: dij kin ik ja wel noamoaken.
Ik kocht n electrische zoage en n electrisch schuurmesientje en n hoamer en n schroevendraaier. Toun nog wat dikke aikenholten planken en mooie beklaiden en ging aan slag.
Mien waarkploatse was n hok woar ze oaf en tou hounder slachtten. Midden in winter bevroor t zwait mie op rogge… ach man, ik heb hail wat veur t wicht over had!
Moar dou traauwdag aanbrak, ston der n volledeg ameublement kloar en gain mins is ooit deur ons stoulen hìn zakt.

Ik was eerst joaren onderwiezer, moar t bevuil mie naait aal te best.
Ik docht: stel die nou veur dast dien haile leven kinder klappen geven most.
k Bin der mit ophollen en baauwde n klain hokje om doarin meziekles te geven. Dat ging oardeg nuver, moar overdag har ik nogal wat vrije tied.
Zodounde brochten vrunden, dij wozzen dat ik mien aigen stoulen moakt har, allerhande meubels dij ik zo goedkoop meugelk beklaiden kon.
Binnen t joar was mien meziekschoultje verandert in n stoffeerderij.
Doar bin k 15 joar mit aan d’loop west en toun zee mien rogge: ‘hol der moar mit op’.

En zo zai je moar dat wat je joezulf aanleert hebben, flink zoden aan de diek zetten kin. Tenminsten zo is t mie vergoan…