Zeurzak

Wat was dat toch mit mannen dei zaik waren? Of dat minzent dóchten te wezen. Zie waren zo aigenwies en luipen mor aal te jeuzeln.

Geert mos aal pizzen. Zat e net, mos e weer. ‘Most noar dokter goan’, haar Rika tegen om zegt.
‘Mannen van dien leeftied kinnen last kriegen van prostaat. Din mot je ok aal plassen. Ik heb doar lest nog n stuk over lezen in Libelle’.
Mor Geert wol der niks van waiten. Dou t op t waark begon op te vallen, haar Geert toch mor n oafsproak mokt bie hoesarts. ‘t Zal mie benijen’, haar Rika bie zokzulf zegt dou e vòtging.

Geert was hailendaal franterg en körtòf weer toes komen. ‘Wat is der?’, haar Rika om tot drijmoal tou vroagt. Der was ok drij-moal gain antwoord komen.

“Woar bist nou zo franterg om”, vruig Rika opnij dou ze bie grode toavel aan kovvie zaten.
Nou ja, dokter haar om héulemoal onderzöcht. Rika maarkte op dat Geert t woord ‘heulemoal’ oetdrukkelk oetsproken haar. Dou was heur n lampke goan branden. En zie mos nog wel laachen ok.
“Het e die der bie zeten?”, vruig ze Geert.
“Rika!”, zee Geert niedeg en hai keek n aander kaant op.
“Joa”, zee Rika, “dat mag ik toch vroagen? Wie binnen toch traauwt, Geert? Nou, het e die t spultje bekeken of nait?”.
“Joa”, zee Geert bedremmeld asof Rika net zien pincode roaden haar.
“En?”, kon Rika nait noaloaten te vroagen. “Hest der n mooi rapportsiever veur kregen?!”.
Geert stoof in t ìn en reerde dat e wel wat meer begrip verwacht haar, dat t heul vervelend west was, en dat dat dóar toch privé was.
“Joa”, zee Rika, “Mor as joe der wat aan mekaairt, mot dokter toch evenpies kieken. En boeten dat Geert, nou waist ok ais hou dat is. As ik om de vief joar oproupen wor veur zowat, zegst altied dat ik din mor gain wichtje worden haar mos. En hou dochtst dat wie kinderen kregen heb? Deur braivenbus? Doar is ok t neudege gegrabbel deur vrumde haanden biekomen”.
Geert zee niks en ruierde in zien kovvie.
“Wat hebben ze verder nog noakeken?”.
“Ik heb mien wotter inlevert en zuster het ook nog bloud prikt”, Geert wreef mit n pienlek gezicht over zien plaaister. “Ander week heb k oetslag”.
“Van dien plaaister?!”, vruig Rika.
“Nee, van onderzuiken vanzulf!”. Geert kon t grapke nait woarderen. “k Heb aal wel medisienen mitkregen”, zee Geert triesteg en schoof Rika n deuske tou.
“Paracetamol”, las ze haardop. “Dit kin je ok bie Etos kriegen e. Niks om die drok om te mokken”.
“Misschain krieg ik wel koorts zee dokter. Dus het e mie ze aalvast mitdoan”.
Rika zag bui hangen: Geert wur zaik.

“k Hebt hait”. t Was vrijdagmörgen en Geert zat in pyama op baank. Hai was nait aan t waark goan. Hai zat te lezen in biesloeter van medisienen. “Joa kiek, t staait der in. ‘Koorts als gevolg van een ontsteking’. Ik mot zo’n pilletje nemen. Hol mie evenpies n glaske wotter, Rika”.
Rika bekeek t gebeuren vanoaf koamertoavel. Zie was mit heur quilt aan t naaien. Ander week haren ze van verainen van plattelandsvraauwen n braderie. t Was sikkom kloar. Mit n daipe zucht legde Rika handwaark hìn en verdween in keuken.
“Beetje wotter veur meneer”, zee ze dou ze weer in koamer was.
Geert zien haand leek woarachteg wat te trillen dou e glas aanpakte. “Ik denk dat ik mor n beetje televizie blief kieken vanmörgen. Van nommerdag kin k altied nog evenpies liggen goan”.

Rika schoof weer achter toavel en ging verder mit heur quilt. Hou voak haar ze nait zaik en misselk en wat aal nait meer, zörg veur twij klaaine kinder had? Der mos toch eten op toavel kommen. En schoon klaaier mos der ok volop wezen. En kinder wollen speulen! Je mossen hoge torens baauwen en taikeningen mokken. Misselk of nait.

“Wolst doe mie n deken van boven hoalen, Rika laiverd? Ik heb kòlle bainen kregen”.
“En net haarst nog waarm!?”, zee Rika.
“Joa”, zee Geert, “Koorts he? Zo heb je t waarm, zo heb je t kòlt”.
Rika legde handwaarken weer op toavel en ging noar boven. Oet overloopkaast huil ze n olle deken woar ze n dekberovertrek omhìn sjorde.
Geert was aal op baank liggen goan dou Rika weer beneden kwam. Zie gaf om deken.
“Ik ben evenpies bie Aaltje e. Even wat beproaten veur verainen”.
Mor Geert sluip aal oast.

“En doe haast zien gezicht zain motten dou ik vruig of dokter om der bie zeten haar!”. Rika zat bie Aaltje in toen stoom oaf te bloazen.
Wotter van viever kletterde gemoudelk op achtergrond. “Dokter het om paracetamol mitgeven. Dat haar e beter nait doun kint, want Geert slept mit biesloeter onder kussen!”.
Wichter mossen laachen. Mit Lambert was t net zo’n bourel, vertelde Aaltje. Wat was dat toch mit mannen dij zaik waren?!
“Mor wanneer komt oetslag nou din?”, vruig Aaltje Rika.
“Aander week. Din hebben ze wotter en bloud noakeken”.

Toun Rika weer thoes kwam zat Geert op baank veur zok oet te kieken. Zie haar nog n stuk of wat bodschoppen mitnomen.
“Ik goa bodschoppen oproemen en mit t eten aan gaang e”, en Rika was in schuur goan om fietstazzen leeg te pakken. Aan toavel haar Geert mor wat in zien eten zitten om te pulen. Hai haar wel n flinke bak hopkesvla eten en t bakje van aal kaanten goud oetkraapt. Dou was e weer evenpies liggen goan. Hai was doezelg.
Doezelg van t niks doun haar Rika docht en vergrèld haar ze allain òfwossen.

t Was n laank weekeinde worden. Op zundagmiddag haar Rika heur geduld met Geert verloren dou e weer veurdroagen haar oet biesloeter.
“Da’s ja aldernoast mit die! Hol mie dit, hol mie dat, ik heb dörst, ik mot pizzen! n Ontstoken zeurzak, dat hest!”.
Zie was wandelen goan en haar zok n dikke ijsco kocht. Mit slagroom! Dat haar ze wel verdaint von ze.

Op moandag was Geert nait aan t waark goan. Hai haar Rika mor aal op vingers keken dou ze badkoamer schoon mokt haar. n Noa t eten trok Rika jas aan.
“Woar gaist nou weer hìn”, vruig Geert. “Most nou alweer aan de kletter?”.
“Joa!”, zee Rika. “Wie hebben gain bodschoppen doan zotterdag. Ik heb koelkast leeg! Mor ik zal mien best doun. Ik bin der zo weer”.

Rika stapte op fiets. Ik mot hom mor appelsienen mitnemen, docht Rika in winkel. Vitaminen, dat zol hom goud doun! En vrisse gruinten. Andievie! Dat lust e geern. Bie tiedschriften kwam ze n bladje over voetballen tegen. t Was net nij oetkomen. Zie nam om veur Geert mit. Haar e wat te lezen snachts as e nait sloapen kon.
Rika haar muite om tassen aan stuur te kriegen. Zie was bie oprit sikkom vaaln, zo helde fiets over. Mor zie was der weer!

Geert zat aan grode toavel mit Lambert van Aaltje. t Was der blaauw van rook.
“Dokter het belt!”, ruip Geert dou e Rika heurde. “t Is n bloasontsteken! Veul drinken, zee dokter. Dus ik heb ons mor n pilske pakt!!”.
Rika luit prompt bodschoppentas vallen. Aal twinteg appelsienen stuterden heur deur gaang.