Zeekaptaain

Dizze kaptaain van n vrij groot schip, was n wat wonderlieke kerel dat kin je mit recht wel zeggen. As zien stuurman aargens, as t neudeg was teminste, op zee t paaillood zakken lait, en hai gaf even loater aan kaptaain deur hou daip of t doar was, din nam d’olle zulf t paillood even over en pruifde de modder dij der din aanzat. t Klinkt roar, mor hai kon din op zien menaaier pruiven hou daip of t doar wel was. n Goud opgelaaide en ook beslist nait gekke stuurman, leufde nait dat dit meugelk was en draaide op zekere dag paaillood deur de modder onder in eerappelveurroadkist. Hai der op hoge bainen en wat smeigelg mit noar zien kaptaain. ‘Pruiven ie nou ook ains’ zee hai, ‘ik vertraauw t veur gain meter. Ik kom der even nait oet hur, hou daip of t hier wel is.’ d’Olle, hai pruifde wat modder op zien tong. Smakde wat mit de lippen, snoof wat stoer deur de neus en bölkte inains: ‘Doadelk stoppen, stuur, en volle kracht achteroet, man! Levensgevoarliek hier! Wie zitten volgens mien bereken precies midden in t eerappellaand van boer Pietersen in Flevopolder.’ Stuurman droop verbilderd òf en het haile dag gain mond meer tegen kaptaain opendoan.