Zee van Roemte

Amper zestien joar was k toun ik n hazzenvliesontsteken kreeg. Haals over kop mos ik noar t Groot Zaikenhoes in stad. Ik kwam op n koamer mit extroa zörg te liggen. Gain ain van aandere zaiken geft

n taiken van leevm. Midden in naacht wor de man noast mie wossen en wegbrocht. k Wait dat e dood is en dat ik d aander wezen kin. Veur sloap is gain roemte meer! Kom ik hier wel leevmteg oet?

k Mout pissen. Noa n drók op t bèlletje, brocht n verpleegster mie pisvlèzze. Dat gèft locht.

Dom, dom, dom; k hoal vlèzze onder deken oet, mit bòlle kaant noar boven. Doar lig ik in n plons van mien aigen pis. Noa n minuut of tien drók ik, mit schoamte, weer op t bèlleke. In n ogenslag lig ik in

n schone bère. Smörns vroug, hail vroug, ben k weer aan beurt. Ik krieg n koorsmeter in haand dròkt. Joa, wat mout ik ter mit. k Heb wel n broen vermouden, mor dou der niks mit. Noa n ketaaier komt

n vlötte zuster laangs. Zai grist mie thermometer oet haand en prikt dij zo mor in mien kont.

n Poar doagen loater kom k op grode zoal. t Liekt of ik meer roemte krieg . . . . n Hail elftal ligt doar. Naachten binnen nait best. Snörken en scheten binnen nait van de locht. Aaltied is der wel ain dij om pot vragt. Ik ook, k ben der benaauwd van.

Veur mie binnen roggeprikken t slimste. Op zundagmiddeg heur ik minsen joechaaien in t Oosterpaark bie n wedstried van GVAV. Noa dik twij weken mag k noar hoes, mor vot noar schoul is der nait bie. Ik har te voak te veul kopzeer. Ik dee wat woar k oardeghaid in har. Gaauw goa k mie vervelen. Ondertied ben k zeuvmtien joar. Ik mout roemte. In hoaven van Termunterziel vroag ik viskerlu wel dat ter nog n knecht broeken kin. Zai neumen schipper van de kotter DZ 26.

n Poar doagen loater voar ik mit op n schier holten viskerboot de hoaven oet, richten Börkum.

Wind waait deur mien hoar, k vuil hail veul roemte in mie en om mie tou. t Geft mie n gevuil van vrijhaid. Wie binnen mit zien drijen aan boord. De aander knecht is ervoaren. Hai kin goud genoaten koken, mor stinkt as n bunsel, aaltied. Hai gait mit waarkgoud en stevels aan kooi in.

Ale zundagoavends rie ik op mien Puchje noar viskerhoaven van Delfziel. Pebaai vot te sloapen.

De kooi in heurt mooier dan t is. Roemte is der nait. Aaltied is ter wat klam en roekt ter movveg.

As schipper oetvoart, let hai ons liggen. Aan t stampen van de motor mout je stief winnen. Hai röpt ons as netten oetzet mouten worren. Ik vind twaark schier. Bie störm en haarde wind rit t schip op de golmen. t Geft mie n gevuil van grootseghaid in n balderachtege roemte.

t Wotter löpt mie din bie kop laangs. Mien haart springt van vreugde! Euligoud zörgt ter veur dat we nait nat worren. Admis bin k wat zeezaik. As t schip t wad oetvoart, tussen Röttumeroog en Börkum deur, Noordzee op, den liekt t wel of boot n meter omhoog gait. t Kabbeln gait over in rollers. Beroerd vuil ik mie den. t Gait over en n dreug stoetje helpt.

De aandere knecht dut of ik ter nait bin. Wie leevm in n klaaine roemte in hail verschilnde weerld.

Oet tiepelzinneghaid martelt hai viskes. Ik kin hom wel vergraimen. Gelokkeg nemt hai ontslag. Wel mout ter weer n daarde man bie. Mien bruier voart op n aander kotter. Hai wil wel overstappen op de “26”. Schipper en hai kwammen tot n akkoordje. Bruier waarkt haard en goud.

Hai is gain proater. Kòkseln is mie aanbetraaiwd. De roek van t koken mit de roek van dieseleulie veur kaggel mokt mie mizzelk. Regelmoateg steek k mien kop oet t veuronder om vrizze locht te kriegen. Mien kookkunst is aldernoarst slecht. Ik zai dat bruier en schipper zeekoapen wel veul vouern. As ik vroag of t eten smoakt, zeggen zai ‘zeekoapen luzzent t wel.’ Noa n poar weken bink k kok oaf. Bruier is n monsterachtege kok. Kokerij is nait mien ainegste swakte. As de netten mit genoaten binnenhoald worren, mout t touw van de netsteerten lösmoakt worren. t Kòlde wotter lopt din zo maauwen in. Lege netten mouten din weer oetzet worren en dat is n gevoarleke operoatsie. De steerten doarvan mouten op juuste oogenblik over boord gooid worren. Gaait dat mis din kin net vast kommen in schroef van t schip. Noast genoaten komt ter vis, bievis, aan boord. Dij gooien wie eerst veur op t dek. Genoaten goan veur. As ze kloar binnen, goan ze in t ies, in t roem.

Vissen liggen nog aaltied nor locht te happen. Zunder dat aine t zugt, heb k menneg viske terog geevm aan zee. Wel wait ik dat n viskerman vis mout vangen. Noa de genoaten gaait vis in n kist. Toch wor langzoam mor zeker dudelk dat ik nait echt veur de viskerij in waig legd bin. Ik proat overaal over mit schipper. Op n dag vragt e mie wat veur waark ik t laifste dou. Visken vanzulf! Mor doarnoa?

Nou, ik zol ook wel schoulmeester willen worren, mor din heb ik nog hail wat leerderij veur de boug.

n Poar doagen loater vragt e, langs zien neuze weg, wanneer kweekschoul dit joar begunt. Dat is, zeg ik, begun september. Goud, zegt hai pront, op ain september hest holdert.

Mit n roar gevuil goa ik helpen weer n trek binnen te hoalen.

n Moand loater zit ik in n klas vol kwekelingen, weg te dreumen van n flakke zee, mit netten vol grode genoaten, in n zee van roemte zunder horizon.

Schipper en ik hemmen t goud doan; k ben meester worren.